ارتباط بین راهکارهای یادگیری واژگان و عمق و دامنه واژگانی در بین زبان آموزان ایرانی

به دلیل نقش مهمی که دانش واژگان دریادگیری زبان ایفا می کند، پژوهش در این حوزه یکی از موضوع های مورد توجه پژوهشگران و مدرسان زبان بوده است. از همین روی، مطالعه راهکارهای یادگیری واژگان در زبان و کیفیت ارتباط آن با دانش واژگان از هر دو جنبه آموزشی و نظری حائز اهمیت است. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین راهکارهای یادگیری واژگان زبان آموزان ایرانی، با عمق و دامنه دانش واژگانی آنهاست. برای گردآوری داده ها ازچهارابزار استفاده شد: پرسشنامه راهکارهای یادگیری واژگان، آزمون عمق دانش واژگان، آزمون یادآوری واژگانی و آزمون سطح واژگان. تعداد 230 (56 آقا و 144 خانم) دانشجوی رشته آموزش زبان انگلیسی در پژوهش شرکت نمودند. برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که راهکارهای فرد-محور و مستقیم (راهکارهای خودگردان) به شکل معنادار و مثبتی هر دو جنبه دانش واژگان (عمق و دامنه) را پیش بینی می کنند. همچنین مشخص شد راهکارهای حفظی جنبه دامنه واژگان را به شکل مثبت و جنبه عمق واژگان را به شکل منفی پیش بینی می کنند. سایر راهکارهای یادگیری واژگان تاثیرات متفاوتی روی جنبه های مختلف دانش واژگانی داشتند. نتایج پژوهش در قالب پیشنهادهایی برای یادگیری و آموزش واژگان مورد بحث قرار گرفته است.