ارزیابی ژئوشیمیایی سنگ منشاءهای هیدروکربنی میدان نفتی چلینگر همراه با سنجش اثر ماتریکس، مواد آلی خنثی و ترکیب کروژن فعال

توالی های مستعد منشاء برای سیستم نفتی کرتاسه میانی میوسن پیشین در میدان نفتی چلینگر با استفاده از پیرولیز راک ایول و سنجش انعکاس ویترینایت، همراه با بررسی اثرات جذب ماتریکس، مواد آلی خنثی و بلوغ، تحت ارزیابی ژئوشیمیایی قرار گرفت. همچنین، از شاخص پتانسیل نسبت گاز به نفت (Gas Oil Ratio Potential, GORP) به منظور تجزیه میانگین پارامترهای TOC و S2 فعال به بخش های نفت زا و گاززا بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که سازندهای پابده و گدوان به ترتیب از بیشترین و کمترین پتانسیل تولید برخوردار می باشند. با توجه به دیاگرام S2 در برابر TOC، اثر جذب ماتریکس و میزان مواد آلی خنثی در سازند پابده قابل اغماض است. برعکس، نمونه های کژدمی و گدوان مقادیر قابل ملاحظه ای از اثر ماتریکس معدنی و مواد آلی خنثی را نشان داده که این مهم موجبات کاهش قابل توجه شاخص هیدروژن و کیفیت ظاهری آن ها را فراهم آورده است. براساس پارامترهای تصحیح شده اولیه، سازندهای کژدمی و گدوان به ترتیب به عنوان سنگ منشاء های عمدتا نفت زا و گاززا طبقه بندی گشتند. با اینحال سازندهای مذکور، به دلیل فعالیت بالاآمدگی قدیمه خارک - میش در زمان کرتاسه، از میزان ماده آلی فعال اندک تا متوسطی برخوردار می باشند. از نظر بلوغ حرارتی، سازندهای پابده و گورپی نابالغ بوده ولی سازندهای کژدمی، داریان (لایه های شیلی فوقانی) و گدوان به مراحل آغازین فاز اصلی تولید نفت رسیده اند. در واقع، بلوغ ناکافی سازندهای مستعد منشاء (حداکثر Ro :0.72) را می توان به عنوان یکی از دلایل احتمالی عدم وجود ذخایر هیدروکربنی در مخازن آسماری و بنگستان میدان چلینگر در نظر گرفت.