مقایسه ی شیوع افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به سرطان مثانه بعد از انجام جراحی رادیکال سیستکتومی به روش ارتوتوپیک و کاندوئیت و درمان های غیرجراحی

 امروزه، سرطان مثانه به مورتالیته و موربیدیته ی فراوان و تحمیل هزینه های بسیار سنگین به شکل مستقیم و غیرمستقیم به جامعه منجر می شود. با گسترش روش های جدید درمان و تغییراتی که این روش ها در کیفیت زندگی و طول عمر بیماران ایجاد می کنند، اختلالات روانی نیز در بین این بیماران رو به افزایش است.

 در مطالعه ی حاضر، تعداد 487 بیمار مبتلا به سرطان مثانه در سه دسته ی درمان های غیرجراحی، جراحی به روش ارتوتوپیک و کاندوئیت تقسیم بندی شدند و هر گروه از بیماران در فاصله ی یک تا دو ماه از شروع درمان و شش تا هشت ماه بعد از شروع درمان، با استفاده از پرسش نامه ی HADS بررسی و مطالعه شدند.

 در این مطالعه، شیوع اختلالات خلقی در گروه جراحی به روش کاندوئیت از از 55.07 درصد قبل از جراحی، به 79.12 درصد بعد از جراحی افزایش پیدا کرد که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (0.003=P)؛ اما در دو گروه دیگر، افزایش معنی داری دیده نشد. در بررسی اختلالات اضطرابی نیز در گروه جراحی به روش کاندوئیت، شیوع اختلالات اضطرابی از 22.79 درصد به 43.68درصد افزایش پیدا کرد که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (0.0016=P).

 با توجه به ماهیت بیماری، قبل از شروع درمان این بیماران، بایستی با دادن مشاوره های روان شناسی و ارائه ی اطلاعات کافی به بیماران، آمادگی لازم را در بیماران برای پذیرش عوارض جانبی ناشی از درمان و کاهش بار روانی آن ایجاد کرد. این امر در بهبود نتایج درمان بسیار تاثیرگذار خواهد بود.