تاثیر تمرین شنا و مکمل BCAA لیپوزومال بر بیان ژن miR-133 و miR-206 میتوکندری عضله سولئوس رت نر سالمند

کاهش ظرفیت بیوژنز میتوکندریایی در دوران سالمندی از عامل مهم در پیشرفت بیماری های وابسته به سالمندی است. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین شنا و مکمل BCAA لیپوزومال بر بیان ژن miR-133 و miR-206 میتوکندری عضله سولئوس رت های نر سالمند می باشد.

در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 18 ماهه به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین (تمرین شنا)، مکمل (BCAA نانولیپوزوم)، توام (تمرین شنا+ مکمل BCAAنانولیپوزوم) تقسیم شدند. تمرین شنا به مدت 8 هفته و در یک مخزن پلاستیکی انجام شد. مدت زمان تمرین در آب در روز اول 25 دقیقه بود که با افزایش هفتگی، این مدت در هفته هشتم به 60 دقیقه رسید. سرعت آب نیز از 4  لیتر در دقیقه شروع و تا 10 لیتر بر دقیقه تا پایان پروتکل تمرینی ادامه یافت. موش های صحرایی در گروه مکمل و توام، 5 روز در هفته به مدت 8 هفته، مکمل BCAA نانولیپوزوم را به میزان 600 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ دریافت کردند. بیان ژن miR-133 و miR-206 با استفاده از روش  Real-time PCRسنجش شد.

میانگین مقادیر بیان ژن های miR-133 و miR-206 میتوکندری عضله سولئوس رت های نر سالمند در دو گروه تمرین شنا و توام (تمرین شنا+ مکمل  BCAAنانولیپوزوم) به طور معنی داری نسبت به گروه مکمل BCAA نانولیپوزوم و کنترل افزایش داشت (001/0=P). اما میزان بیان ژن ها در گروه توام نسبت به گروه تمرین تفاوت معنی داری نداشت.

به نظر می رسد 8 هفته تمرین شنا و مصرف مکمل BCAA نانولیپوزوم، تاثیر مناسبی بر سازوکارهای آپوپتوزی در عضله سولئوس موش های صحرایی سالمند داشته است، با این حال انجام مطالعات بیشتر پیشنهاد می گردد.