اثربخشی و ماندگاری هشت هفته برنامه تمرینی حرکات اصلاحی با فیزیوبال و کینزیوتیپ بر زاویه کیفوز و سربه جلو پسران نوجوان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی

اختلالات وضعیتی فعالیت عضلات را مختل کرده و منجر به اختلال عملکرد مفاصل می شود. از آنجایی که حفظ عملکرد مفاصل نیازمند هماهنگی دقیق و به موقع وارد عمل شدن عضلات است، در نتیجه تغییر در سطح فعالیت عضلانی منجر به اختلال حرکتی می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی و ماندگاری هشت هفته برنامه ی تمرینی حرکات اصلاحی با فیزیوبال و کینزیوتیپ بر زاویه کیفوز و سربه جلو پسران نوجوان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی انجام شد.

این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و ماندگاری (یک ماهه) بر روی  45 نفر از نوجوانان پسر  مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی انجام شد. آزمودنی ها بصورت تصادفی ساده (به شیوه قرعه کشی) در دو گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین‏گروهی در دو گروه به ترتیب از آزمون‏های t زوجی و آزمون تحلیل کواریانس یک طرفه استفاده  شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.

میزان زاویه کیفوز در گروه حرکات اصلاحی با کینزیوتیپینگ پیش آزمون 5/91  ± 51/4، پس آزمون 4/67 ± 43 (0/001 >P)،  ماندگاری 2/81 ± 45/06 و در گروه حرکات اصلاحی با فیزیوبال پیش آزمون 6/18 ± 51/26 پس آزمون 5/17 ± 42/06 (0/001 >P)،  و ماندگاری آزمون 4/82 ± 46/13 (0/001 >P) بود. میزان زاویه سر به جلو در گروه حرکات اصلاحی با کینزیوتیپینگ پیش آزمون 4/73 ± 51/8، پس آزمون 4/8± 44/4 (0/001 <p)، ماندگاری 4/69 ± 44/73، در گروه حرکات اصلاحی با فیزیوبال پیش آزمون4/73± 50/66، پس آزمون 4/24± 43/13 (0/001 <p)، ماندگاری آزمون 4/31 ± 46/73 (0/001 <p) محاسبه شد.

 یافته ها نشان داد برنامه تمرینات اصلاحی با کینزیوتیپ و فیزیوبال، بر روی بهبود زاویه کیفوز و سربه جلو پسران نوجوان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی تاثیر دارند.