بررسی انسجام سازمانی و اشتراک گذاری دانش در بین دست اندرکاران سازمانی در راستای مدیریت مشارکتی آبخوان دشت ایسین- هرمزگان

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی سازمان ها، طبقه بندی آنها و تحلیل الگوی ارتباط و همکاری بین آنها برای هم افزایی اقدام جمعی در زمینه مدیریت مشارکتی آبخوان دشت ایسین است. پژوهش حاضر از روش تحلیل شبکه اجتماعی، برای تعیین نقش ها و موقعیت های دست اندرکاران استفاده کرد و سازمان ها از نظر حکمرانی آب و نقش آنها، در گروه های مختلفی طبقه بندی شد ه اند. بطور کلی نتایج تحلیل شبکه اجتماعی نشان داد که نه تنها کنشگران تعامل ضعیفی برای مدیریت منابع آب زیرزمینی دشت ایسین دارند؛ بلکه دارای نفوذ و قدرت متفاوتی در شبکه هستند. همکاری ضعیف گروه های مختلف دست اندرکار برای مدیریت منابع آب زیرزمینی دشت ایسین می تواند اثربخشی فعالیت های مشارکتی را کاهش دهد، موجب تضاد در اقدام های آنها شود و تعادل بخشی پایدار آبخوان را به تاخیر بیندازد. به علاوه، سازمان های مردم نهاد و تعاونی های تولیدی لازم برای مدیریت آبخوان یا ایجاد نشده اند یا نقش فعالی ندارند. در اجرای برنامه های مدیریت مشارکتی، می توان از ظرفیت کنشگران تاثیرگذار و کلیدی برای توسعه یکپارچگی ذینفعان و سیاست های آبی، افزایش مشارکت آنها در پروژه های احیا و تعادل بخشی مربوطه و بهبود مدیریت منابع آب بهره گیری کرد. بر پایه میزان تراکم و تمرکز شبکه، رژیم حکمرانی منابع آب زیرزمینی متمرکز ناهماهنگ بوده است که نشان دهنده تمرکز قدرت زیاد و همکاری و هماهنگی پایین و در نتیجه ظرفیت سازگاری کم است. همچنین ساختار دانش در بین دست اندرکاران سازمانی از انسجام ضعیفی برخوردار است و در تصویرسازی مشترک مدیریت منابع آب در دشت ایسین، نوع دانش مبتنی بر مذاکره نبوده، بلکه بر مبنای ابهام می باشد. لذا لازمه رسیدن به مدیریت مشارکتی آبخوان منطقه مورد بررسی، افزایش همکاری و ارتباطات دوسویه میان سازمان ها و ارتباط بیشتر با کنشگران کمتر کلیدی بخصوص سازمان های غیر دولتی می باشد.