تاثیر محرک زیستی گونه های تریکودرما در ویژگی های فیزیولوژیکی لوبیا

این پروژه تحقیقاتی به مطالعه استراتژی های نوآورانه جهت کاهش استفاده از سموم و کودهای شیمیایی در کشاورزی و ترویج کشاورزی پایدار اختصاص دارد. تمرکز اصلی این مطالعه بر روی توسعه و ارزیابی محصولات بیواستیمولانت مشتق از قارچ های تریکودرما متمرکز است. به منظور بهبود خصوصیات تریکودرما، تابش گاما برای ایجاد جهش در انواع مختلفی از این قارچ ها به کار رفت. در ادامه، سه کود زیستی متمایز با استفاده از پنج گونه مختلف تریکودرما و جدایه های جهش یافته آنها تهیه شد. در کل، هفت روش آزمایشی با یک گروه کنترل مقایسه شدند و پارامترهای کلیدی از جمله محتوای پروتئین حل شدنی، سطح کلروفیل، غلظت کاروتنوئید، فعالیت های پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز اندازه گیری و تجزیه و تحلیل شدند. علاوه بر این، پروفایل های پروتئینی و فعالیت های زیر واحد آنزیمی نیز مورد بررسی قرار گرفتند تا درک عمیق تری از مکانیسم های موثر در تاثیرات مشاهده شده به دست آید. نتایج این مطالعه نشان می دهند که استفاده از بذرهای پیش تیمار شده با ترکیبی از اسپورهای تریکودرما، بهبود معناداری در محتوای کلروفیل، سطح کاروتنوئید و فعالیت پراکسیداز دارد. علاوه بر این، جدایه های جهش یافته از گونه های تریکودرما نسبت به نمونه های وحشی اثرات بیواستیمولانت قوی تری را نشان دادند. به طور قابل توجهی، روش های مبتنی بر دانه های کائولن نیز فعالیت بیشتری از نظر پلی فنول اکسیداز داشتند. به طور کلی، این تحقیق نقش قابل توجهی از تریکودرما در فیزیولوژی گیاهان کاهوی پینتو را تایید می کند و نشان می دهد که جهش های ایجاد شده در این گونه ها تاثیربخشی آنها را افزایش می دهند.