تراریختی ژنتیکی در خربزه ایرانی (.Cucumis melo L) به واسطه آگروباکتری

یک پروتکل قابل اعتماد برای تراریختی و باززایی با واسطه آگروباکتری برای ارقام مهم تجاری خربزه بومی ایرانی (Cucumis melo L.) از جمله «ایوانکی»، «سمسوری» و «خاتونی» ایجاد شد. اثر محیط MS انتخابی حاوی غلظت های مختلف 6-بنزیلادنین (BA) 0، 0.5، 1 و 1.5 میلی گرم در لیتر) و 1 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک (GA3) بر باززایی دمبرگ های لپه ای، هیپوکوتیل و لپه های حاصل از دانهال های 6 روزه رشد یافته در شرایط درون شیشه سه خربزه ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. برای مراحل تراریختی، ابتدا حساسیت به غلظت های کانامایسین (Km) شامل 0، 50، 75، 100، 125 میلی گرم در لیتر، تاثیر سه سویه A. tumefaciens ، شامل GV3103، LBA4404، و AGL0، زمان تلقیح (5/0، 1، 5 و 30 دقیقه) و زمان همکشتی (24، 48 و 72 ساعت) روی زادآوری مستقیم اندام هوایی دمبرگ لپه ای رقم سمسوری بررسی شد. باززایی نوساقه ها از ریزنمونه های دمبرگ لپه ای بیشترین کارایی را از خود نشان داد. بخش های دمبرگ لپه ای «سمسوری» و «خاتونی» به ترتیب در 0/1 میلی گرم در لیتر و 5/1 میلی گرم در لیتر BA بیشترین پتانسیل را برای تکثیر شاخساره نشان دادند. در حالی که میزان باززایی «ایوانکی» به شدت کمتر بود. گیاهچه های تراریخته فرضی «سمسوری» گزینش شده در 100 میلی گرم در لیتر کانامایسین بر روی محیط کشت MS طویل شدن جوانه متشکل از 100 میلی گرم در لیتر در کانامایسین، 1/0 میلی گرم در لیتر BA، 1 میلی گرم در لیتر GA3 به اضافه 400 میلی گرم در لیتر CTX قرار داده شده و سپس به مدت دو هفته با موفقیت روی محیط کشت MS بدون تنظیم کننده رشد ریشه دار شدند. با استفاده از سنجش هیستوشیمیایی GUS همراه با غربالگری ژنومیک بوسیله PCR برای ژن های gusA و virG، کارایی تراریختی برای AGL0 ، ده درصد و در LBA4404 ، شش درصد برآورد شد.