تجزیه ارتباط برای تحمل به تنش شوری در آفتابگردان (Helianthus annuus L.) با استفاده از نشانگرهای رتروترنسپوزون

شوری یک مانع جدی برای تولید محصولات کشاورزی در جهان است. توسعه واریته های متحمل به شوری با استفاده از انتخاب به کمک نشانگر یک استراتژی پیشگام برای مبارزه با شوری است. بدین منظور برای تجزیه ارتباط تحمل به شوری در 84 لاین آفتابگردان از نشانگرهای مولکولی مبتنی بر رتروترنسپوزون استفاده شد و صفاتی مانند عملکرد دانه در بوته، RWC، غلظت پتاسیم، سدیم و کلر در برگ و دمبرگ اندازه گیری شد. تاثیر شوری بر عملکرد دانه، RWC، میزان سدیم در برگ و دمبرگ و همچنین بر نسبت پتاسیم به سدیم معنی دار بود. برای مطالعه تنوع ژنومی و بررسی فعالیت رتروترانسپوزون های LTR، لاین های خالص آفتابگردان با نشانگرهای DNA مبتنی بر رتروترنسپوزون نظیر IRAP و REMAP انگشت نگاری شدند. با استفاده از مجموع داده های نشانگرهای IRAP و REMAP، در تجزیه کلاستر به روش سلسله مراتبی 84 لاین در چهار گروه اصلی دسته بندی شدند؛ در حالی که لاین ها با روش بیزین در 2 زیرجمعیت (K=2) گروه بندی شدند. مدل خطی مخلوط برای شناسایی ارتباط نشانگر-صفت که ضریب عضویت افراد در هر زیرجمعیت و ضریب خویشاوندی را به عنوان متغیرهای کمکی در مدل ترکیب می کند، اجرا شد. در تجزیه ارتباط با استفاده از نشانگرهای REMAP+IRAP 8 و 12 جایگاه به ترتیب با صفات مورد مطالعه در شرایط نرمال و تنش شوری مرتبط بودند. نشانگرهای DNA شناسایی شده در این تحقیق می تواند در برنامه های انتخاب به کمک نشانگر برای دستیابی به لاین های مناسب والدین و همچنین بهبود صفات مورد مطالعه استفاده شود