توسعه سامانه فازی پشتیبانی از تصمیم برای بهره برداری از شبکه های آبیاری در شرایط کم آبی

ناکارآمدی شبکه های آبیاری، منجر به افزایش فاصله بین عرضه و تقاضای آب مورد نیاز، به ویژه در شرایط کم آبی می شود. تضمین تامین آب و مدیریت تقاضا، مستلزم پیاده سازی رویکردی جامع برای تصمیم گیری درست در زمان بهره برداری است. به دلیل وجود تضاد در منافع، عدم قطعیت و پیچیدگی ذاتی موضوعات مرتبط با بهره برداری شبکه های آبیاری، طراحی این رویکرد پیچیده است. بااین‏حال، رویه های فعلی تصمیم گیری ها در ایران متکی به تجربیات شخصی و فاقد ابزارهای تصمیم گیری جامع است. در این پژوهش ویژگی های یک مدل مفهومی فازی برای توسعه یک سامانه تصمیم گیری، که بهره برداری از شبکه های آبیاری را پشتیبانی کند، تشریح و سپس ساختار این سامانه پشتیبان تصمیم پیشنهاد می شود. روش مورد نظر، شناسایی مشکلات، طرح گزینه های تصمیم گیری کلیدی با کاربرد رویکرد سیستمی در ریشه یابی مشکل و در نهایت بررسی راهکارهای مختلفی است که برای حل مشکل در شبکه های آبیاری پیشنهاد شده است. همچنین این پژوهش بر کاربرد موفقیت آمیز روش های تصمیم گیری چندمعیاره در مواجهه با مسائل پیچیده در زمینه بهره برداری شبکه های آبیاری تاکید می کند. نمونه ای از نتایج ساختاردهی فرآیند تصمیم گیری، همراه با توسعه یک روش تلفیقی تحلیل سلسله مراتبی با تئوری مجموعه های فازی (FAHP)، در این مقاله ارائه شده است که نشان می دهد، چگونه این ساختار در یک شبکه آبیاری در حال بهره برداری، به ‏کار می رود. پیش بینی می شود کاربرد چنین سامانه ای در شرکت های بهره برداری شبکه های آبیاری می تواند به ارتقاء شاخص های توزیع آب کمک کند.