مقایسه اثر فعالیت ورزشی زیربیشینه با و بدون مصرف کافئین بر سطوح آلفا آمیلاز، لپتین، شاخص های گلایسمی و انرژی دریافتی در افراد چاق و اضافه وزن

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر فعالیت زیر بیشینه با و بدون مصرف مکمل کافئین بر آلفا آمیلاز سرم، گلوکز خون، انسولین، لپتین و دریافت انرژی در افراد چاق و دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: تحقیق حاضر به صورت متقاطع تصادفی شده با 16 نفر آزمودنی داوطلب مرد و زن چاق با رده سنی بالای 18 سال شاخص توده ی بدنی (BMI) بیشتر از 25 کیلوگرم بر متر مربع انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو وضعیت: فعالیت زیر بیشینه با مصرف مکمل کافئین، فعالیت زیر بیشینه بدون مصرف مکمل کافئین (دارونما) قرار گرفتند. یک دوز کپسول کافئین 200 میلی گرم و پودر نشاسته توسط آزمودنی ها دریافت شده و 60 دقیقه پس از آن به انجام فعالیت ورزشی شدت 60 درصد ضربان قلب ذخیره به مدت 30 دقیقه پرداختند. نمونه های خونی قبل و بعد از مصرف مکمل و بعد از فعالیت ورزشی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر تحلیل شد. کافئین باعث افزایش قند خون، انسولین و آلفا آمیلاز سرم شد (05/0p <) و فعالیت ورزشی باعث کاهش معنادار آلفا آمیلاز سرم، گلوکز و انسولین و افزایش لپتین شد (05/0p <). کاهش انسولین و قند خون در پاسخ به فعالیت ورزشی، با مصرف کافئین بیشتر از دارونما بود (05/0p <). با این حال، کافئین تاثیر معنادار بر لپتین و پاسخ آن به فعالیت ورزشی نداشت (05/0p >).  اگرچه پاسخ شاخص های متابولیک به فعالیت ورزشی تحت تاثیر کافئین قرار گرفت اما بنظر نمی رسد کافئین بر هورمون موثر در اشتهای لپتین و دریافت غذایی متعاقب فعالیت ورزشی تاثیرگذار باشد. بنابراین، دریافت انرژی بعد از فعالیت ورزشی صرفنظر از مصرف کافئین افزایش می یابد که باید در کنترل وزن افراد چاق مورد توجه باشد.