بررسی تاثیر ژن های Vrn-B1 وVrn-D1 بر تحمل به خشکی گندم نان با استفاده از لاین های ایزوژن

ژن های بهاره سازی (Vrn) علاوه بر کنترل عادت رشدی گندم (بهاره و زمستانه)، نقش کلیدی در زمان گلدهی و زودرسی گندم ایفا کرده و در پژوهش های تحمل به خشکی مورد توجه هستند. با هدف بررسی تاثیر ژن های Vrn بر تحمل به خشکی، چهار لاین ایزوژن ایجاد شد. لاین های ایزوژن از تلاقی رقم زودرس استرالیایی "اکسکلیبر" و رقم دیررس "روشن" و تلاقی برگشتی با رقم روشن ایجاد شدند. آزمایش ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در شرایط دیم سپیدان در سال زراعی 99-1398 و در شرایط فاریاب کرمان در سال زراعی 1401-1400 اجرا شدند. صفات تعداد روز تا گلدهی، تعداد روز تا رسیدگی، طول دوره پر شدن دانه، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه بررسی شدتد. ارزیابی لاین های ایزوژن از نظر تحمل به خشکی توسط هشت شاخص MP (میانگین تولید)، YI (شاخص عملکرد)،STI  (شاخص تحمل تنش)،  GMP(میانگین هندسی تولید)، SSI (شاخص حساسیت به تنش)، YSI (شاخص پایداری عملکرد) و STS (نمره تحمل به تنش) انجام شد. نتایج نمره تحمل به تنش (STS) نشان داد که لاین های ایزوژن vrn-B1/Vrn-D1a و  Vrn-B1a/vrn-D1 به ترتیب بیشترین و کمترین تحمل به خشکی را داشتند. علاوه بر این، نتایج نشان داد آلل های vrn-B1 و Vrn-D1a که باعث زودرسی می شوند با استفاده از مکانیسم فرار از خشکی باعث بهبود تحمل به تنش خشکی می شوند.