نقش مهارت های خودمدیریتی در اینرسی سازمانی با میانجی رهبری تحول آفرین در کارکنان وزارت ورزش و جوانان

هدف اصلی تحقیق حاضر، تعیین نقش مهارت های خودمدیریتی در اینرسی سازمانی با میانجی رهبری تحول آفرین در کارکنان وزارت ورزش و جوانان می باشد.

روش شناسی: 

پژوهش حاضر از نظر هدف، جزء تحقیقات کاربردی محسوب می شود و به لحاظ استراتژی، پیمایشی (زمینه یابی) است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مدیران و کارکنان وزارت ورزش و جوانان به تعداد 830 نفر تشکیل می دهد. نمونه آماری تحقیق شامل 265 نفر از مدیران و کارکنان جامعه موردنظر می باشد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه سبک رهبری تحول آفرین باس و آولیو (2000) با ضریب آلفای کرونباخ 0.88، پرسشنامه مهارت های خود مدیریتی مانز (2009) با ضریب آلفای کرونباخ 0.82 و پرسشنامه اینرسی سازمانی گودکین و آلکورن (2008) با ضریب آلفای کرونباخ 0.95 می باشد. در ضمن جهت تعیین طبیعی بودن توزیع طبیعی داده ها از آزمون چولگی و کشیدگی، همگنی واریانس ها از آزمون لوین، مقایسه میانگین ها با میانگین معیار از آزمون t تک نمونه ای و تعیین تاثیر متغیرهای تحقیق بر یکدیگر از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده گردید.

نتایج تحقیق نشان داد که میانگین مهارت های خودمدیریتی، رهبری تحول آفرین و اینرسی سازمانی در وزارت ورزش و جوانان بیشتر از متوسط می باشد. در ضمن مهارت های خودمدیریتی و رهبری تحول آفرین بر اینرسی سازمانی وزارت ورزش و جوانان تاثیر معنی داری دارد.

همچنین مهارت های خودمدیریتی بر اینرسی سازمانی با نقش میانجی رهبری تحول آفرین در کارکنان وزارت ورزش و جوانان تاثیر معنی داری دارد و با توجه به شاخص ها و خروجی های مدل، مدل مذکور دارای برازش مناسبی است.