واکاوی نسبت خاتمیت و امامت از منظر کلامی

به عقیده شیعه پیامبری حالت ایستا ندارد بلکه پویا و متحرک است و امامت شیعه به نوعی تداوم پیامبری می باشد. همه ادیان الهی تا دوران پیامبر خاتم یکدیگر را کامل کرده اند و پیامبر اسلام (ص) دین خدا را به درجه کمال رسانده است، برای تداوم دین هم به تشریح آن توسط انسانهائی کامل که همان صفات پیامبر اسلام (ص) را دارند نیاز داریم. بر این اساس ماموریت پیامبری دروجود امام ادامه می یابد و امام به استثنای دریافت وحی همه امتیازات پیامبر را خواهد داشت و با دارا بودن ویژگیها و صفات خاص از جمله ولایت معنوی، تداوم بخش وظایف پیامبر می باشد. در این پژوهش که با شیوه توصیفی- کلامی و با رویکرد کلامی صورت گرفته در نهایت این نتیجه حاصل شده که نه تنها میان باور به خاتمیت و باور به امامت تنافی و تعارضی در کار نیست، بلکه امامت مکمل و متمم خاتمیت است و بین این دو آموزه نسبت و تلازمی خاص برقرار است. همان طور که حدوث دین و شریعت مستلزم وجود پیامبر است، بقاء دین و شریعت هم موقوف به وجود امام است، بنابراین نیاز دین به امام در استمرار به منزله نیاز دین به پیامبر است در استقرار.