تحلیلی بر کیفیت فضاهای عمومی در شهرهای جدید (مطالعه موردی: شهر جدید عالیشهر)

فضاهای عمومی شهری به مثابه ی بستری برای تولید و تبادل فعالیت های عمومی و مدنی شهروندان یک شهر می باشند و کیفیت مناسب این فضاها شرطی لازم برای هر جامعه ی شهری محسوب می شود. با توجه به اهمیت این فضاها، هدف از تحقیق حاضر ارزیابی کیفیت فضاهای عمومی شهر جدید عالیشهر می باشد. در این راستا روش تحقیق، آمیخته (ترکیبی از رویکردهای کمی-کیفی) با هدف کاربردی و ماهیت توصیفی-تحلیلی و پیمایشی است. جامعه ی آماری تحقیق نیز شامل ساکنان شهر جدید عالیشهر بوده (حدود 30000 نفر)، که حجم نمونه بر مبنای فرمول کوکران 384 نفر به دست آمده است. همچنین به منظور تحلیل داده ها از معادلات ساختاری مبتنی بر واریانس با روش حداقل مربعات جزئی در نرم افزار Smart-pls استفاده شده است. بافته های تحقیق نشان می دهد که بر مبنای مدل ساختاری و مقدار آماره تی به دست آمده، از بین 17 متغیر مورد بررسی در راستای ارزیابی کیفیت فضاهای عمومی شهر جدید عالیشهر، تنها 8 متغیر تحقق یافته اند و دارای ارزش تی بالاتر از 96/1 می باشند. همچنین با توجه به نتایج مستخرج می توان گفت که برنامه ریزی و طراحی فضاهای عمومی شهر جدید عالیشهر از منظر مولفه هایی چون حیات شبانه، پاسخگویی به نیازهای مکانی-زمانی، حضور متداوم افراد، تنوع کاربری ها و فعالیت ها و استفاده از الگوها و رنگ های متنوع برای طراحی مبلمان و مناظر شهری (سرزندگی و جذابیت منظر شهر) دارای کاستی های اساسی می باشد و نیازمند بازنگری در اصول برنامه ریزی و طراحی این فضاها احساس می گردد.