بررسی تاثیر نانوذرات غذایی سلنیوم و منیزیم بر رشد و بازماندگی ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer)

این مطالعه با هدف بررسی اثر نانوذرات سلنیوم، نانومنیزیم و ترکیب آن ها بر عملکرد رشد، شاخص های تغذیه ای، میزان بازماندگی، میزان تجمع کبدی نانو سلنیوم و نانومنیزیم در ماهی سی باس آسیایی با میانگین وزنی 1/16±32/78 گرم به مدت 40 روز انجام گرفت. پس از چهار هفته سازگاری با شرایط آزمایشی، 96 ماهی به صورت کاملا تصادفی در 12 تانک استوانه ای فایبرگلاس 300 لیتری به تعداد مساوی توزیع شدند. 4 تیمار شامل شاهد فاقد نانوسلنیوم و نانومنیزیم، 4 میلی گرم نانوسلنیوم، 0/5 گرم نانومنیزیم، 4 میلی گرم نانوسلنیوم، 0/5 گرم نانومنیزیم، 4 میلی گرم نانو سلنیوم، 0/5 گرم نانومنیزیم در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان روزانه تا حد سیری و در دو وعده تغذیه شدند. زیست سنجی از ماهیان در تمام تیمارها در انتهای دوره آزمایش صورت گرفت. نمونه های مورد نیاز جهت سنجش تجمع کبدی، در انتهای دوره جمع آوری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که وزن نهایی در تیمار نانوذرات سلنیوم در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت (0/05>P)، درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمار ترکیی نانوذرات سلنیوم+نانوذرات منیزیم در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت (0/05>P). شاخص های تغذیه ای ضریب بازده پروتئین، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری نداشتند(0/05>P). نتایج نشان داد که میزان بازماندگی بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری ندارد (0/05>P). بیشترین میزان تجمع سلنیوم و منیزیم در کبد، به ترتیب مربوط به تیمارهای نانوذرات سلنیوم و نانوذرات سلنیوم+ نانوذرات منیزیم بودند که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشتند (0/05>P).