شیوه های ترجیحی یادگیری در دانشجویان سال اول پزشکی: یک مطالعه توصیفی مقطعی

شناخت روش های سازماندهی و پردازش اطلاعات و تجربیات جدید توسط فراگیران، یکی از عوامل موثر بر فرآیند یاددهی یادگیری اثربخش است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوه های ترجیحی یادگیری (درک و پردازش اطلاعات)در دانشجویان سال اول پزشکی انجام شد.

این مطالعه توصیفی مقطعی در نیمسال دوم سال تحصیلی 1402-1401 بر روی 180 نفر از دانشجویان سال اول پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام پذیرفت. ابزار جمع آوری داده ها یک پرسش نامه دو قسمتی شامل عوامل زمینه ای و پرسش نامه سبک های یادگیری کلب (KLSI) بود. داده ها از طریق شاخص های آمار توصیفی و آزمون های کای اسکوئر (χ2) ، تی مستقل (t-test) و تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و با استفاده از نرم افزار SPSS-25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج مطالعه نشان داد که شیوه یادگیری ترجیحی دانشجویان، مفهوم سازی انتزاعی (44/ 7 ± 89/ 33) و بعد از آن به ترتیب آزمایشگری فعال (77/ 9 ± 85/ 29) ، مشاهده تاملی (64/ 8 ± 77/ 29) و تجربه عینی (32/ 9 ± 49/ 26) بود. سبک های یادگیری غالب در دانشجویان به ترتیب، جذب کننده (3/ 38 درصد)، همگرا (2/ 32 درصد)، واگرها (8/ 22 درصد) و انطباق یابنده (7/ 6 درصد) بودند. بین شیوه های ترجیحی یادگیری در دانشجویان و متغیرهای جمعیت شناختی (جنس، وضعیت تاهل، سن، و وضعیت سکونت) تفاوت معناداری یافت نشد (P>0/05).

نتایج حاکی از آن است که سبک یادگیری غالب، به عنوان عامل انحصاری در پیش بینی پیشرفت تحصیلی نیست؛ بلکه نشان دهنده ترجیحات یادگیری دانشجویان است که می تواند در فرایند طراحی فرصت های یادگیری توسط اساتید مورد توجه قرار گیرد.