عادت دهی بچه تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) به غذای خشک تجاری و تاثیر تغذیه اولیه لاروی با غذاهای زنده مختلف بر شاخص های رشد، هماتولوژیک و بیوشیمیایی خون

هدف از این مطالعه، تاثیر تغذیه اولیه با غذاهای زنده مختلف در مرحله لاروی روی شاخص های رشد، هماتولوژیک و بیوشیمیایی خون تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) پس از مرحله عادت دهی به غذای خشک بود. ماهی مورد مطالعه، تاسماهی ایرانی و محل انجام این تحقیق بخش پرورش لارو مرکز بازسازی و حفاظت از ذخایر ژنتیکی ماهیان دریایی شادروان دکتر یوسف پور سیاهکل در استان گیلان بود. بچه ماهیان مورد نیاز به تعداد 900 عدد بچه تاسماهی ایرانی با وزن متوسط 2/3±263/8میلی گرم (میانگین±خطای استاندارد) بودند که از هر تیمار مرحله لاروی که با غذاهای زنده مختلف در 4 تیمار: 1 (آرتمیا+دافنی)، 2 (فقط آرتمیا)، 3 (آرتمیا+شیرونومید) و 4 (فقط شیرونومید) پرورش یافته بودند، انتخاب شد و در طی مدت 21 روز با استفاده از شیرونومید و غذای فرموله شده به غذای خشک عادت داده شدند. لاروهای مورد استفاده حاصل از استحصال تخم از یک قطعه تاسماهی ایرانی ماده و لقاح آن با اسپرم دو قطعه تاسماهی ایرانی نر صید شده از دریای خزر بودند و در طی 11 روز با غذاهای زنده مورد نظر در تیمارهای 4 گانه به وزن مورد نظر برای عادت دهی رسیدند. وزن نهایی، میزان رشد، کارایی غذا و شاخص رشد روزانه در تیمار 4 به طور معنی داری بیشتر از همه تیمارها بود. نرخ رشد ویژه و شاخص افزایش وزن در تیمار 4 بالاتر از همه تیمارها و ضریب تبدیل غذایی در این تیمار پایین تر از سایر تیمارها بود (0/05>P). پس از عادت دهی بچه ماهیان به غذای خشک تجاری، در خصوص شاخص های بیوشیمیایی، پروتئین کل، آلبومین و گلوبولین در تیمار 3 (آرتمیا و شیرونومید) از همه بیشتر و در تیمار 1 (آرتمیا و دافنی) از همه کمتر بود (0/05>P). از نظر شاخص های هماتولوژیک، تعداد گلبول های سفید و متوسط غلظت هموگلوبین سلولی در تیمار 1 (آرتمیا و دافنی) از همه بیشتر و در تیمار 2 (آرتمیا) از همه کمتر بود (0/05>P).  نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تغذیه با لارو شیرونومید در مرحله لاروی بیشترین تاثیر را روی شاخص های رشد و بیوشیمیایی خون بچه تاسماهی ایرانی پس از عادت دهی به غذای خشک داشته است، بنابراین، استفاده از لارو شیرونومید برای تغذیه اولیه لاروهای تاسماهی ایرانی و مرحله گذار از غذای زنده به غذای خشک تجاری بدون اثر منفی بر شاخص های فیزیولوژیک توصیه می شود.