مروری بر سنتز و شناسایی پیونده کوپلیمر دسته ای پلی تتراهیدروفوران پلی اتیلن گلیکول

امروزه مواد پلیمری به دلیل برخورداری از خواص متنوع، هزینه بری کم و تولید انبوه و آسان، کاربردهای گسترده و متعددی یافته اند. کوپلیمر دست ه ای پلی تتراهیدروفوران پلی اتیلن گلیکول (TPEG) جزء پیش پلیمرها و پیش ساز های پلی یورتان ها هستند. پیونده این کوپلیمر با خاصیت انعطاف پذیری باعث افزایش انعطاف پذیری، افزایش ازدیاد طول و در نتیجه ارتقای خواص پلی یورتان می شود. در کار حاضر، سنتز پلی اتر به روش واپلیمرشدن شیمیایی از مواد اولیه پلیمری مرور شده است. TPEG پلی اتری پایان یافته با هیدروکسیل است که از مواد اولیه پلی تتراهیدروفوران(PTHF)  و پلی اتیلن گلیکول (PEG) در مجاورت کاتالیزگر اسیدی (سولفوریک اسید) با واکنش واپلیمرشدن شیمیایی سنتز می شود. سنتز دارای دو مرحله هم زمان واپلیمرشدن پلی تتراهیدروفوران با کاتالیزگر اسیدی و سپس جفت شدن محصول واپلیمرشدن با پلی اتیلن گلیکول است. عواملی مانند زمان و دمای واکنش، وزن مولکولی و نسبت مولی واکنش دهنده ها و غلظت کاتالیزگر اسیدی بر وزن مولکولی و بازده محصول اثرگذار است. در این کوپلیمر دست ه ای تتراهیدوفوران قطعه نرم کوپلیمر و دسته های اتیلن اکسید قطعه سخت کوپلیمر را تشکیل می دهند. نسبت قطعه نرم به قطعه سخت این پلیمر نقش مهمی در تعیین خواصی همانند گران روی، چگالی و دمای انتقال شیشه ای (Tg) دارد. شناسایی این پلیمر با استفاده از آزمون های مختلف از جمله طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، تجزیه گرماوزن سنجی (TGA)، گرماسنجی پویشی تفاضلی (DSC)، طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته ای کربن (13C NMR) و پروتون (1H NMR) انجام می شود. پژوهش ها نشان می دهد، کوپلیمر حاصل از نوع دسته ای تصادفی است. دمای انتقال شیشه ای  و ذوب TPEG به ترتیب برابر 73/5- و °C 8/74 است.