بررسی کوچ اجباری ملت فلسطین از منظر حقوق بین الملل کیفری و بشردوستانه

کوچ اجباری مردم فلسطین، بخشی از یک سیاست سیستماتیک برای سرکوب و کنترل مردم فلسطین از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948/1327 بوده است. این سیاست خصمانه از زمان شکل گیری این رژیم دنبال شده و در سال 2007/1386 با محاصره غزه و سخت شدن شرایط زندگی و مواجهه مردم این منطقه با انواع تهدیدهای امنیتی، نظامی، بهداشتی و انسانی به اوج خود رسید. هدف از این اقدامات، فلسطینی زدایی از سرزمین های اشغالی، جلوگیری از تشکیل هسته های مقاومتی و نیز کوچ اجباری مردم فلسطین از سرزمین اجدادی خود از سوی صهیونیست ها بوده است که اکنون نیز از سوی آنان به شدت دنبال می شود. کوچ اجباری در متون حقوق بین الملل و نیز بیانیه های حقوق بشری، از مصادیق بارز جنایت علیه بشریت بوده و در نهادها و سازمان های مختلف منطقه ای و بین المللی، مصوبات متعددی در خصوص این پدیده ایجاد و محکوم شده است. در تازه ترین مورد کوچ اجباری ظالمانه مردم فلسطین از سوی صهیونیست ها، می توان به «طوفان الاقصی» اشاره کرد. عملیات «طوفان الاقصی» در محکومیت سال ها ستم، رنج و آوارگی ملت فلسطین، پاسخی به نادیده انگاری حقوق مسلم فلسطینیان بر سرزمین اجدادی خود، فقدان حق تعیین سرنوشت و بسیاری از آزادی های مشروع و مسلم مردم فلسطین روی داد که با قساوت، خشونت بی اندازه و غیرقابل توجیه و تداوم نسل کشی و آوارگی ملت فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی پاسخ داده شد. پژوهش حاضر درصدد است تا با واکاوی اسناد، توافقنامه ها، مواد و مفاد موجود در متون و کنوانسیون های مرتبط با حقوق بین الملل و حقوق بشر، به موضوع کوچ اجباری از منظر حقوق بین الملل و بشردوستانه بپردازد و میزان تطابق یافته های حقوقی را بر وضعیت جاری ملت فلسطین بررسی کند.