پایایی راستای تنه و اندام های تحتانی به روش فوتوگرامتری در افراد با راستای غیر طبیعی سر

ارزیابی راستای تنه و اندام های تحتانی در افراد با وضعیت سر روبه جلو به علت ارتباط مکانیکی این بخش ها با ستون فقرات گردنی، ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه بررسی تکرارپذیری ارزیابی وضعیت تنه، لگن و اندام تحتانی در افراد با و بدون سر روبه جلو به روش فوتوگرامتری است.

این مطالعه از نوع مشاهده ای تحلیلی بود و شرکت کنندگان شامل 60 نفر مرد و زن (32 نفر با سر روبه جلو و 28 نفر بدون سر روبه جلو) از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز (میانگین سن برابر با 66/2 ± 30/23 سال) بودند. زاویه کرانیوورتبرال 48 درجه و کمتر به عنوان سر روبه جلو شناخته می شود. برای ارزیابی تکرارپذیری درون آزمونگر، بررسی وضعیت را به فاصله یک هفته آزمونگر اول و برای ارزیابی تکرار پذیری بین آزمونگر، بررسی وضعیت را به فاصله یک ساعت آزمونگر دوم تکرار کرد. زوایای مورد اندازه گیری شامل راستای عمودی و طرفی بدن، راستای عمودی تنه و طرفی اندام تحتانی و راستای افقی لگن و زاویه مفصل ران و مچ پا بود.

نتایج ضریب هم بستگی درون رده ای بر اساس معیار مونرو، درگروه با سر روبه جلو برای پایایی درون آزمونگر، زاویه راستای عمودی بدن کمترین (73/0) و زاویه مفصل ران بیشترین ضریب پایایی (96/0) را داشتند. برای تکرارپذیری بین آزمونگر در گروه با سر روبه جلو، راستای اندام تحتانی (88/0) کمترین و زاویه مفصل ران بیشترین ضریب پایایی (97/0) را داشتند.

ارزیابی راستای تنه و اندام تحتانی در افراد با وضعیت سر روبه جلو به روش فوتوگرامتری به عنوان روشی کمی با تکرارپذیری بالا می تواند به کار رود.