اثر نیتروژن استارتر و محلول ‎ ‎پاشی با متانول بر گره زایی و عملکرد کمی و کیفی سویا (L.‎ Glycine max) در منطقه مغان

به منظور ارزیابی تاثیر نیتروژن استارتر و محلول پاشی با متانول بر گره زایی، مولفه های پرشدن دانه و عملکرد کمی و کیفی سویا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ایی در پارس آباد مغان استان اردبیل در سال 1401 اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی کاربرد متانول در سه سطح)محلول پاشی با آب به عنوان شاهد، کاربرد 15 و 30 درصد حجمی) و سه سطح نیتروژن استارتر (عدم استفاده به عنوان شاهد، کاربرد 25 و 50 کیلوگرم نیتروژن استارتر در هکتار از منبع اوره) شامل می شدند. کاربرد مقادیر بالایی از نیتروژن استارتر (50 کیلوگرم در هکتار) تعداد گره در بوته (139 درصد)، تعداد نیام در بوته (37 درصد)، شاخص برداشت (9 درصد)، طول دوره پر شدن دانه (8 درصد) و محتوای اسیدهای چرب اولئیک، لینولئیک و لینولنیک را به ترتیب 7/14، 3/16 و 6/20 درصد در مقایسه با عدم کاربرد نیتروژن استارتر افزایش داد. هر چند که اختلاف آماری معنی داری در محتوای اسیدهای چرب غیر اشباع بین مقادیر 25 تا 50 کیلوگرم نیتروژن استارتر وجود نداشت. محلول پاشی 30 درصد حجمی متانول تعداد گره در بوته (2/15  درصد)، تعداد نیام در بوته (47 درصد)، شاخص برداشت (12 درصد) و طول دوره پرشدن دانه (پنج درصد) را در مقایسه با عدم کاربرد متانول افزایش داد. همچنین کاربرد مقادیر بالایی از نیتروژن استارتر و متانول، وزن خشک گره در بوته (2/26 درصد)، ارتفاع بوته (6/54 درصد)، تعداد دانه در بوته (109 درصد)، حداکثر وزن دانه (3/45 درصد)، سرعت پرشدن دانه (1/14 درصد)، دوره موثر پر شدن دانه (28 درصد) و عملکرد دانه (61 درصد) را در مقایسه با عدم کاربرد نیتروژن استارتر و متانول افزایش داد. در این بررسی به نظر میرسد کاربرد 50 کیلوگرم نیتروژن استارتر و محلول پاشی 30 درصد حجمی متانول برای بهبود گره زایی، عملکرد دانه و اسیدهای چرب غیر اشباع میتوان پیشنهاد نمود.