تاثیر تمرینات استقامتی و مصرف گالیک اسید و کامپفرول بر بیان ژنهای ARC، VEGFα ،HIF1α وCREB1 در موش های مبتلا به سرطان پستان تحت درمان با داروی پاکلیتاکسل

سرطان پستان شایع ترین سرطان است. استراتژی های درمانی سبب کاهش نورونزایی در بیماران تحت درمان می شود. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینات استقامتی و مکمل گالیک اسید و کامپفرول بر نورون زایی در هیپوکمپ، ناشی از عوارض جانبی مصرف پاکلیتاکسل در موش های مبتلا به سرطان پستان است.

بطور تصادفی موش ها به شش گروه (6=n) شامل: گروه کنترل، گروه مبتلا به سرطان پستان با تزریق رده سلولی 4T1، گروه سرطانی که داروی پاکلیتاکسل (10 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت شد، گروه سرطانی تحت تیمار با پاکلیتاکسل و گاواژ مکمل کامپفرول و گالیک اسید، گروه سرطانی تحت تیمار با پاکلیتاکسل و تمرین استقامتی، گروه سرطانی تحت تیمار با پاکلیتاکسل و تمرین استقامتی و مکمل تقسیم شدند. بیان ژن ها به روش Real Time-PCR سنجیده شد. ژن ها به کمک نرم افزارهای بیوانفورماتیک انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار GraphPad-Prism نسخه 9 انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) با آزمون Tukey's post hoc محاسبه گردید. نتایج به عنوان میانگین±انحراف استاندارد نشان داده شد و P.value<0.05 نشان دهنده معنی داری است.

بیان VEGFα/ARC/CREB در اثر مصرف گالیک اسید، کامپفرول و تمرینات استقامتی در موش های شیمی درمانی شده افزایش یافت (0/05<p). همچنین، بیان VEGFα/ARC/CREB در گروه تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل افزایش یافت (0/05<p). سرطان پستان سبب افزایش بیان HIF1α شده است (0/05<p). تمرین استقامتی و مصرف مکمل میزان بیان HIF1α را بطور معنی داری کاهش داده است (0/05<p).

تمرین استقامتی و مصرف گالیک اسید و کامپفرول سبب تنظیم بیان ARC، VEGFα ، HIF1α وCREB1 در بافت مغز موش های مبتلا به سرطان پستان می گردد.