کنترل تبخیر از سطح آزاد آب با استفاده از ماده نانو ساختار سیلیکا (مطالعه موردی: دریاچه پشت سد کرخه)
با توجه به گرمایش جهانی و افزایش جمعیت کره زمین، نگهداری و حفاظت از منابع آبی در دسترس امری بسیار مهم است. یکی از عواملی که امروزه باعث کاهش منابع آبی شده ، افزایش میزان نرخ تبخیر از سطح در منابع آبی است. در این بررسی با استفاده از نتایج آزمایشی حاصل از کار سینا بشیر و همکاران اقدام به میزان تبخیر دریاچه پشت سد کرخه شده است. این مدلسازی با بهره گیری از سیستم استنتاج فازی عصبی تطبیقی انجام شده است. رویکرد این سیستم در این مدلسازی رویکرد ممدانی در نظر گرفته شده است، زیرا این رویکرد عملکرد بسیار خوبی در مدلسازی فرایندهای پویا و طبیعی مانند تبخیر را دارد. طبق نتایج آزمایشگاهی در حضور ماده نانو ساختار سیلیکا در دمای 28، 32 و 40 درجه سانتی گراد و در شرایط باد 4 متر بر ثانیه (مشابه باد غالب در اطراف سد کرخه) میزان تبخیر به ترتیب 33، 32 و 30 درصد کاهش مییابد. در این مدلسازی میزان درصد کاهش تبخیر را طبق نتایج آزمایشگاهی به صورت ضریب به مدلسازی وارد می شود. در نتیجه، میزان نرخ تبخیر به دست آمده نهایی مقداری است که در نتیجه حضور ماده نانو تبخیر میشود. در این مدلسازی با در نظر گرفتن ایجاد پوشش عایق حرارتی نانوساختاری فقط برای 20 درصد از سطح دریاچه می توان میزان 2 میلیون متر مکعب آب را ذخیره و صرفه جویی کرد.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.