اثرات افزودن نمک طعام در استرس حمل و نقل بر شاخص های خونی، پارامتر های بیوشیمیایی سرم خون و موکوس پوست در ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)

با توسعه صنعت پرورش ماهی، جابه جایی و نگه داری بچه ماهیان یکی از زنجیره های مربوط به این صنعت محسوب می شود. حمل و نقل ماهیان یکی از فرآیندهای استرس زا در آبزی پروری است. تحقیق حاضر تاثیر افزودن نمک طعام را در استرس حمل و نقل بر شاخص های خونی، پارامتر های بیوشیمیایی سرم خون و موکوس پوست در ماهی سفید ارزیابی می کند. بدین منظور در مسیر حمل و نقل به سالن آبزی پروری غلظت های مختلف NaCl: 6، 3، 1 و 0 گرم در لیتر به آب محیط انتقال افزوده شد. بلافاصله پس از حمل و نقل از ماهیان هر شوری نمونه خون و موکوس گرفته شد. ماهیان بعد از حمل و نقل به مدت یک هفته به شوری آب دریا منتقل شدند و در زمان های بعدی در سه روز پس از حمل و نقل و یک هفته پس از آن مجددا نمونه برداری انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان گلبول قرمز خون و هماتوکریت به طور معنی داری با گذشت زمان پس از استرس شوری افزایش یافت (0/05>P) و میزان هموگلوبین متوسط سلولی، گلوکز خون و تعداد کل باکتری های موکوس پوست به طور معنی داری با گذشت زمان پس از استرس شوری کاهش یافت (0/05>P). اما میزان گلبول سفید، شمارش افتراقی گلبول های سفید، هموگلوبین، حجم متوسط گلبولی، غلظت متوسط هموگلوبین سلولی و کورتیزول خون تغییر معنی داری در مواجهه با استرس شوری نداشتند (0/05<P). به طور کلی می توان گفت ماهیان حمل ونقل شده در نمک یک گرم در لیتر به لحاظ شاخص های ایمنی در شرایط مناسب تری نسبت به گروه شاهد و سایر تیمارهای ذکر شده بودند.