بررسی تاثیر تخلیه پساب تاسیسات آب شیرین کن بر تجمع فلز سنگین مس (Cu) و ارزیابی ریسک بوم شناختی آن در رسوبات ساحلی خلیج فارس (مطالعه موردی: شهرستان بوشهر)

تخلیه های شیمیایی و تغلیظ شده شورابه های تاسیسات آب شیرین کن به محیط زیست دریایی می تواند موجب زوال و آسیب رسانی به کیفیت آب های و تنوع زیستی ساحلی شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر پساب آب شیرین کن بوشهر بر تجمع فلز سنگین مس و ارزیابی ریسک بوم شناختی آن در رسوبات آب های ساحلی در 24 ایستگاه نمونه برداری و به مدت یک سال انجام شد. برای سنجش غلطت فلز سنگین مس و دانه بندی رسوبات، از هر ایستگاه 3 نمونه رسوب توسط نمونه بردار ون وین گرب جمع آوری گردید. سه شاخص آلودگی مبتنی بر فلزات سنگین شامل فاکتور آلاینده، شاخص ارزیابی بالقوه ریسک بوم شناختی و شاخص بار آلودگی در این مطالعه استفاده شدند. به طور کلی در اغلب ایستگاه ها حداقل و حداکثر غلظت فلز مس به ترتیب در فصول زمستان (0/31±16/31) و تابستان (0/48±36/07) مشاهده شد. هم چنین حداکثر میزان غلظت فلز مس در ایستگاه های تحت تاثیر پساب آب شیرین مشاهده شد. مقادیر فاکتور آلاینده برای غلظت فلز مس در رسوبات نمونه برداری شده از ایستگاه های شاهد و هم چنین نزدیک به پساب آب شیرین کن در طول چهار فصل نمونه برداری به ترتیب کم تر از یک و در محدوه یک<Cf<سه بود، که نشان دهنده "آلودگی کم" و "آلودگی متوسط" توسط این فلز می باشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پساب های حاصل از آب شیرین کن ها می توانند تجمع فلزات سنگین را تحت تاثیر گذاشته و در بلندمدت منجر به آثار منفی زیست محیطی بر تنوع زیستی خلیج فارس گردد.