بررسی ارتباط تعاملی آینده پژوهی با سیاستگذاری در مواجه با عدم قطعیت

در جهان به شدت پیچیده و متحول شونده کنونی و منابع محدود موجود، بدون نگاه به آینده و سیاست گذاری و برنامه ریزی درست نمی توان به سر منزل مقصود رسید و چه بسا جوامعی که به دلیل بی توجهی به آینده نگری و دچار روزمرگی شدن به سرنوشت نافرجامی مبتلا شدند. سیاست گذاران نیازمند تدوین سیاست هایی برای آینده های ناشناخته و دارای عدم قطعیت هستند و محققان حوزه آینده سهم به سزایی در این فرایند دارند، اما اغلب از تحقیقات آینده پژوهانه به عنوان یک عنصر سیاست گذاری چشم پوشی می شود. این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از روش اسنادی و کتابخانه ای ،هدف اصلی اش بررسی ارتباط آینده پژوهی و سیاست گذاری و بهبود ارتباط بین تحقیقات در حوزه آینده و سیاست گذاری و بررسی امکان ایجاد ارتباط بین این تحقیقات و تحلیل سیاست از طریق نوع شناسی عدم قطیعت ها است.در این مقاله چارچوب مفهومی برای ارتباط بین تجزیه و تحلیل سیاست، سیاست گذاری و حوزه آینده پژوهی پیشنهاد شده است تا آنها به طورمتقابل بتوانند از یک رویکرد و ابزار مشترک بهره مند شوند. این چارچوب یکپارچه برای هدایت تحلیلگران سیاست در استفاده مناسب از رویکردهای آینده پژوهی در نظر گرفته شده است تا آنها بتوانند تحلیل های خود را ارتقاء داده و در سیاست های بهتر مشارکت کنند. همچنین، فعالان حوزه آینده پژوهی ترغیب می شوند که رویکردهای خود را با نیازهای تحلیلگران سیاست هم راستا کنند و از این طریق منجر به افزایش جذب کارهای آینده پژوهی در تحلیل سیاست شود.