بررسی عوامل موثر بر تاخیر در جراحی و افزایش مرگ ومیر یک ماهه بیماران دچار شکستگی پروگزیمال فمور در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی البرز درطی های 1400-1399

با افزایش سن جمعیت، شکستگی لگن در افراد مسن به یک نگرانی پزشکی و اجتماعی رو به رشد تبدیل شده است.اینکه آیا جراحی زودهنگام اینگونه بیماران مفید است یا خیر، یک بحث طولانی مدت و یک نگرانی بالینی همیشگی در مدیریت بیماران مبتلا به شکستگی لگن است. آنچه ضروری بنظر می رسد بررسی دستورالعمل های  نحوه برخورد با اینگونه بیماران در سیستم های مختلف مراقبت های بهداشتی است.  لذا این مطالعه، با هدف بررسی عوامل موثر بر تاخیر در جراحی و افزایش مرگ ومیر یک ماهه بیماران دچار شکستگی پروگزیمال فمور در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان  شهید  مدنی البرز درطی های 1400-1399 انجام شد.

این مطالعه به صورت مقطعی تحلیلی طی سالهای 1400-1399  بر روی 126 بیمار در  بیمارستان شهید مدنی شهر کرج صورت گرفت. بیماران به شش گروه از نظر زمان طول کشیده تا جراحی (کمتر از 24 ساعت تا بیش از 120 ساعت) تقسیم شدند. پس از آن با تماس تلفنی و بررسی پرونده بیماران در درمانگاه مرگ و میر و علت آن در یک ماه بعد از جراحی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از فرم های از پیش طراحی شده و اطلاعات ثبت شده در پرونده بیماران و نیز استفاده از دستگاه و اپراتور یکسان برای هر یک از بیماران جمع آوری شد.

از بین 126 بیمار وارد شده به مطالعه (81/74 %) 103 نفر زن و (18/26%) 13 نفر مرد بودند. 4 بیمار (2/5٪) تحت عمل جراحی فوری قرار گرفتند. 17 نفر (13/8 %) در عرض 24 ساعت پس از پذیرش و 82 نفر (64/9%) بیش از 48 ساعت پس از پذیرش جراحی شدند. نتایج نشان داد که میزان مرگ و میر با تاخیر بیش از 120 ساعت به شکل معناداری افزایش پیدا می کند. عدم وجود اتاق عمل در دسترس برای جراحی برنامه ریزی شده (60/3 %) شایع ترین علت تاخیر جراحی بود. سن بالاتر، زوال عقل و نیاز به کمک در فعالیت های زندگی روزمره قبل از شکستگی نیز با نرخ بالاتری از عوارض پزشکی همراه بود.

به طور خلاصه، مطالعه ما نشان داد که تاخیرهای بسیار طولانی مدت اقامت بیمار را در بیمارستان افزایش می دهد و در نتیجه ممکن است خطر مرگ و میر و برخی از عوارض پزشکی نیز افزایش پیدا کند.