برآورد تبخیر تعرق گیاه مرجع با روش های هارگریوز سامانی و هارگریوز سامانی اصلاح شده و ارزیابی آن ها با استفاده از سامانه نیاز آبی گیاهان در استان کرمانشاه

برآورد دقیق تبخیر تعرق مرجع در بسیاری از مطالعات مثل بیلان هیدرولوژیکی آب، طراحی و مدیریت سیستم های آبیاری، شبیه سازی مراحل رشد و عملکرد گیاهی و برنامه ریزی و مدیریت منابع آب ضروری است. برآورد دقیق این پارامتر می تواند باعث مدیریت و برنامه ریزی صحیح منابع آب باشد. هدف از انجام این مطالعه برآورد مقادیر تبخیر تعرق مرجع در ایستگاه های سینوپتیک استان کرمانشاه طی دوره آماری 98-1389، ارزیابی روش های هارگریوز سامانی و هارگریوز سامانی اصلاح شده و پهنه بندی تبخیر تعرق مرجع در استان بود. به منظور تعیین تبخیر تعرق مرجع از روش استاندارد پنمن مونتیث فائو منتج از سامانه نیاز آبی گیاهان کشور استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد بیشترین و کمترین تبخیر تعرق مرجع سالانه در بین ایستگاه های هواشناسی مورد بررسی به ترتیب به مقدار 1770 و 1341 میلی متر در سال متعلق به ایستگاه های قصرشیرین و سرآرود بود. مهم ترین پارامتر موثر در بیشتر بودن تبخیر تعرق مرجع در ایستگاه قصرشیرین دما و سرعت باد بالا نسبت به سایر ایستگاه ها بود. نتایج حاصل از پهنه بندی تبخیر تعرق مرجع نشان داد مناطق غربی استان شدت بیشتری نسبت به مناطق شرقی دارند. ارزیابی روش های هارگریوز سامانی و هارگریوز سامانی اصلاح شده نشان داد میانگین آماره های R2، RMSE و NRMSE در روش هارگریوز سامانی به ترتیب 9/0، 78/0 میلی متر بر روز و 19/0 به دست آمد. میانگین مقادیر این آماره ها در روش هارگریوز سامانی اصلاح شده به ترتیب 71/0، 59/2 میلی متر بر روز و 65/0به دست آمد. بنابراین کاربرد روش هارگریوز سامانی برای محاسبه تبخیر تعرق مرجع در این استان قابل توصیه است.