بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و شاخص های رقابتی کینوا (Chenopodium quinoa Willd) و لوبیا (.Phaseolus vulgaris L) در الگوهای مختلف کشت مخلوط

به منظور بررسی الگوهای مختلف کشت مخلوط کینوا و لوبیا، آزمایش مزرعه ای به صورت بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در سال زراعی 1399-1398 در شهرستان اهر اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نسبت های جایگزینی یک ردیف لوبیا+ یک ردیف کینوا (1:1)، دو ردیف لوبیا+ یک ردیف کینوا (1:2)، سه ردیف لوبیا+ یک ردیف کینوا (1:3)، یک ردیف لوبیا+ دو ردیف کینوا (2:1)، سه ردیف لوبیا+ دو ردیف کینوا (2:3)، یک ردیف لوبیا+ سه ردیف کینوا (3:1)، دو ردیف لوبیا+ سه ردیف کینوا (3:2) و کشت خالص لوبیا و کینوا بود. نتایج نشان داد که الگوی کاشت بر کلیه صفات مورد بررسی کینوا و لوبیا اثر معنی دار داشت. بیشترین عملکرد دانه کینوا (1123 کیلوگرم در هکتار) از نسبت کشت (1:3) به دست آمد و بیشترین عملکرد بیولوژیک از کشت خالص (2625 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد. عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک لوبیا در کشت خالص بیشتر از کشت مخلوط بود. مقادیر شاخص افت عملکرد واقعی کینوا در الگوهای مختلف کشت مخلوط بیشتر از عملکرد واقعی لوبیا بود که نشان دهنده این است که کینوا در کشت مخلوط مقاومت بیشتری نسبت به کاهش عملکرد در مقایسه با لوبیا دارد. بیشترین نسبت برابری زمین کل (1/84) از کشت مخلوط با نسبت (2:3) به دست آمد که معادل 84 درصد افزایش در بهره وری استفاده از زمین نسبت به کشت خالص دو گونه بود و این نشان دهنده برتری کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص است.