بررسی ارتباط خصوصیات دموگرافیک با توانمندی حرفه ای در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل

آموزش پزشکی معمولا با آموزش علوم پایه زیست پزشکی آغاز شده و با یادگیری در دوره های بالینی پایان می یابد. سهم قابل توجهی از برنامه های آموزش بالینی در شکل دهی توانمندی های حرفه ای دانشجویان ضروری می باشد. ناکافی بودن تجربه بالینی در طول دوره تحصیل منجر به کاهش میزان یادگیری، افزایش استرس و ترس از ناتوانی در انجام کارهای بالینی می شود. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی توانایی دانشجویان در انجام مهارت های بالینی به انجام رسید.

پژوهش حاضر بصوزت مقطعی -توصیفی صورت پذیرفت. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود. پژوهشگر بعد از تهیه لیست دانشجویان، با حضور در بخشهای کلینیک به توزیع پرسشنامه پرداخت. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS شد و با شاخص های توصیفی و آزمون های تی تست مستقل، آنووا و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و P < 0/05 معنی دار تلقی گردید.

در این پژوهش تعداد 71 نفر دانشجو دندانپزشکی شرکت کردند. تعداد دانشجویان دختر (7/57%) بیشتر از دانشجویان پسر (3/42%) بود. بیشتر دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل (2/59%) میزان توانایی خود را بالا ارزیابی کردند. در این مطالعه بیشترین میزان توانایی دانشجویان مربوط به کشیدن دندان های شیری بود و پایین ترین میزان توانایی در درمان بیماران با مشکلات سیستمیک گزارش شد.

کمبودها در تجارب آموزشی مساله ساز هستند زیرا کیفیت تجارب آموزشی دندانپزشکی کودکان با نگرش و رفتار حرفه ای دندانپزشکان و تمایل آنها به ارائه انواع درمان های مختلف برای کودکان مرتبط است. بنابراین احتمال درمان کودکان توسط دندانپزشکان با تجربیات آموزشی بیشتر، بیشتر از دندانپزشکان با تجربیات آموزشی کمتر است.