پیش‏ بینی گرایش به سوءمصرف مواد در نوجوانان دختر براساس انسجام روانی و شفقت‏ ورزی به خود

این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر انسجام روانی و شفقت ورزی به خود بر گرایش به سوءمصرف مواد در نوجوانان دختر شهر تهران انجام شد.

پژوهش توصیفی-مقطعی و از نوع مطالعات همبستگی بود. تمامی نوجوانان دختر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم در مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 1402 جمعیت آماری پژوهش را تشکیل دادند، که از بین آن‏ها با روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‏ای انتخاب شد. برای گردآوری داده‏ها علاوه بر چک‏لیست اطلاعات دموگرافیک-فرم محقق ساخته از پرسشنامه استعداد اعتیاد-ویراست نوجوانان (زینالی، 1393)، پرسشنامه تجدیدنظر شده احساس انجسام روانی (فلنسبرگ و همکاران، 2006) و پرسشنامه شفقت‏ورزی به خود (نف، 2003) استفاده شد.

تحلیل اطلاعات با روش‏های آمار توصیفی و ماتریس همبستگی و رگرسیون خطی چندگانه با SPSS-v26 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین نمره کل انسجام روانی (65/0-=r و 012/0>P) و ابعاد آن با گرایش نوجوانان دختر به سومصرف مواد همبستگی معکوس و معناداری وجود دارد. بین نمره کل شفقت‏ورزی به خود (47/0-=r و 018/0>P) و ابعاد آن شامل مهربانی با خود، ذهن آگاهی و اشتراکات انسانی با گرایش به سوءمصرف مواد، همبستگی معکوس و معنادار و بین ابعاد خودانتقادی، انزوا و همانندسازی با گرایش به سوءمصرف مواد همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت (05/0>P).

یافته ها بر اهمیت تقویت انسجام روانی و شفقت ورزی به خود در کاهش گرایش به سوءمصرف مواد در نوجوانان دختر تاکید دارند که این امر نشان دهنده ارزش این دو عامل در برنامه های پیشگیری و آموزشی است.