اثرات متناقض منتول بر احتراز غیرفعال و حافظه فضایی در موش صحرایی

منتول بیشتر بخاطر اثرات محیطی آن مانند تحریک گیرنده های سرما، تعدیل درد و اثرات ضدالتهابی شناخته می شود و اثرات مرکزی آن کمتر شناخته شده اند. در این تحقیق اثرات حاد و مزمن منتول، به ترتیب بر یادگیری-فراخوانی احتراز غیرفعال و حافظه فضایی، مطالعه شد.

ابتدا دوزی از منتول که تجویز سیستمیک آن بطور حاد فعالیت حرکتی را تغییر نمی دهد تعیین شد. سپس، موش های صحرایی تک دوز منتول یا حلال را با تزریق داخل صفاقی قبل از جلسه آموزش یا فراخوانی آزمون احترازی غیرفعال دریافت کردند. در یک گروه، همزمان با منتول، بیکوکولین (یک میلی گرم بر کیلوگرم) نیز قبل از آموزش تزریق شد. برای مطالعه تاثیر تیمار مزمن منتول بر حافظه فضایی، موش های صحرایی بطور روزانه منتول یا حلال را طی 12 روز قبل از هر جلسه آزمون حافظه فضایی دریافت کردند.

دوز 40 میلی گرم بر کیلوگرم منتول فعالیت حرکتی را در آزمون میدان باز تغییر نداد ولی دوزهای بالاتر، فعالیت حرکتی را بطور معنی دار کاهش دادند. تجویز منتول قبل از آموزش، یادگیری و فراخوانی حافظه احترازی را کاهش داد که با تجویز همزمان بیکوکولین مهار گردید. تجویز منتول قبل از جلسه آزمون، تاثیری بر فراخوانی حافظه ترس نداشت. تجویز مزمن منتول حافظه مرجع و کاری را در آزمون فضایی بهبود بخشید.  

ظاهرا منتول با تحریک گیرنده های گابا باعث تضعیف یادگیری و فراخوانی حافظه ترس می شود. ممکن است تاثیر شناخته شده منتول در کاهش اضطراب، همچنین بطور غیر مستقیم در بهبود حافظه فضایی توسط منتول دخیل باشد که تایید آن نیاز به مطالعات بیشتر دارد.