تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی پر شدت بر استرس شبکه آندوپلاسمی بافت کبد در رت های چاق مبتلا به دیابت نوع2

تحقیقات اخیر نشان داده اند که استرس شبکه آندوپلاسمی در بافت کبد نقش بسزایی در پیشرفت و ایجاد دیابت نوع 2 دارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی پرشدت بر استرس شبکه آندوپلاسمی بافت کبد در موش های مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

برای این منظور، 24 موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 8 هفته و میانگین وزن تقریبی 250-200 گرم تهیه شدند. گروه "کنترل سالم" (8 موش) به مدت 13 هفته دسترسی آزادانه به غذای استاندارد و آب آشامیدنی داشتند. 16 موش دیگر بمدت 4 هفته تحت رژیم غذای پرچرب قرار گرفتند. سپس این 16 موش را با استرپتوزوتوسین دیابتی نمودیم. بعد از اطمینان از دیابتی شدن، موش ها در دو گروه "کنترل دیابتی" (ادامه رژیم پرچرب به مدت 9 هفته بدون فعالیت ورزشی)، و "ورزش دیابتی" (ادامه رژیم پرچرب، یک هفته آشنایی با دستگاه تردمیل و سپس انجام 8 هفته تمرین تناوبی پرشدت)، قرار داده شدند. 48 ساعت پس از آخرین تمرین، میزان بیان فاکتور آغازگر یوکاریوتی 2-آلفا  (eIF-2-α) و فاکتور نکروزه کننده تومور آلفا (TNF-α)  در  بافت کبد همه موش ها با روش وسترن بلات اندازه گیری شد.

میزان قند خون و فاکتورهای eIF2- α و TNF-α در کبد موش های "کنترل دیابتی" به طور معنی داری بیشتر از گروه "کنترل سالم" بود  (0/05 > p ) در گروه "ورزش دیابتی" میزان قند خون بطور فاحش و معنی داری کمتر از گروه "کنترل دیابتی" بود   (0/05 > p ) اما هیچکدام از فاکتورهای eIF2- α و TNF-α تغییر معنی داری نسبت به گروه "کنترل دیابتی" نشان ندادند.

تمرین تناوبی شدید با مشخصات بکار رفته در این تحقیق نتوانست دو مارکر استرس شبکه آندوپلاسمی بافت کبد در موش های مبتلا به دیابتی نوع 2 موثر را تغییر دهد.