تاثیر تحریک مسیر شافر جانبی هیپوکامپ با فرکانس بالا بر تثبیت حافظه فضایی در موش های آزمایشگاهی نر

یک یادگیری جدید زمانی به حافظه طولانی مدت سپرده می شود که فرایند تثبیت حافظه را طی کند. بعد از یادگیری، زمانیکه فرد در حالت استراحت یا خواب است، امواج تیز ریپل (sharp wave ripples) در لوب گیجگاهی شکل می گیرد. در لایه مولکولی هیپوکامپ ظهور این امواج با پلاستیسیته سیناپسی و تثبیت حافظه درارتباط است. این مطالعه به بررسی اثر تحریک الکتریکی مسیر شافر جانبی هیپوکامپ با فرکانس بالا بر تثبیت حافظه در حیوان هوشیار می پردازد.

با کمک جراحی استرئوتاکسی الکترودهای تحریکی در مسیر شافر جانبی و الکترودهای ثبت در ناحیه  CA1 در  موش های نر نژاد ویستار کاشته و بعد از تایید ثبت الکتروفیزیولویک، توسط سیمان دندانپزشکی به جمجمه ثابت شدند. بعد از بهبودی، یادگیری فضایی با استفاده از ماز آبی موریس طی سه روز متوالی ایجاد شد. تحریک الکتریکی (با فرکانس 200 هرتز) دو ساعت بعد از هر جلسه یادگیری (پس-یادگیری) انجام شد و در روز چهارم حافظه فضایی مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج نشان داد که تحریک مسیر شافر جانبی با فرکانس بالا باعث تقویت فزاینده دامنه اسپایک تجمعی در CA1 شد و تقویت سیناپسی طولانی مدت را به همراه داشت. اما تست رفتاری نشان داد که تحریک مسیر شافر جانبی تغییری در یادگیری و حافظه فضایی نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرد.

این یافته ها نشان می دهد که تحریک با فرکانس بالا در مسیر شافر جانبی باعث تقویت حافظه نمی شود و تقویت سیناپسی شکل گرفته در ناحیه CA1 لزوما منجر به بهبود حافظه نمی شود.