تجویز مکرر لیپوپلی ساکارید باکتریایی مدل مناسبی از نقص یادگیری و حافظه در موش صحرایی ایجاد می کند

التهاب سیستم عصبی مرکزی به صورت غیرمستقیم، حافظه و شناخت را تحت تاثیر قرار می دهد. لیپوپلی ساکارید lipopolysaccharide (LPS) باکتریایی به عنوان یکی از عوامل مهم ایجاد التهاب توسط پژوهشگران برای مدل سازی و مطالعات نقص حافظه همچون آلزایمر مورد استفاده قرار می گیرد. انتخاب یک الگوی مناسب برای تیمار و ایجاد مدل مهم است، از اینرو مطالعه پیش رو به مقایسه دو الگوی متفاوت از نحوه تجویز لیپوپلی ساکارید پرداخته است.

موش های صحرایی در سه گروه اصلی شاهد، تک دوز که 10 میکروگرم لیپوپلی ساکارید برای یکبار به داخل هیپوکامپ دریافت کرده بودند و چنددوز که 5 میکروگرم لیپوپلی ساکارید طی سه روز بداخل هیپوکامپ آن ها تزریق شده بود، مورد مطالعه قرار گرفتند. از دستگاه استریوتاکسی برای تزریق درون هیپوکامپی استفاده شد. عملکرد رفتاری گروه های مختلف در آزمون های ماز آبی موریس و شاتل باکس مورد بررسی قرار گرفت.

آزمون ماز آبی موریس نشان داد که تجویز مکرر لیپوپلی ساکارید با دوز کمتر باعث تاخیر در یافتن سکوی پنهان در زمان یادگیری می شود. در آزمون حافظه، حیوانات دریافت کننده دوز مکرر لیپوپلی ساکارید زمان کمتری را نسبت به گروه شاهد یا تک دوز، در ربع دایره هدف سپری کردند (0/05<  p).. همچنین در آزمون شاتل باکس تجویز چندگانه لیپوپلی ساکارید باعث کاهش زمان تاخیر در وارد شدن به اتاقک تاریک و افزایش زمان ماندن در اتاقک تاریک نسبت به گروه شاهد یا تک دوز شد (0/05<  p).

مطالعه حاضر نشان می دهد استفاده از  دوز چندگانه لیپوپلی ساکارید در مقایسه با یک دوز آن، می تواند روش مناسب تری برای ایجاد مدل موشی نقص یادگیری و حافظه باشد.