نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین سرمایه روانشناختی با اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان

این پژوهش با هدف، نقش واسطهای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین سرمایه روانشناختی با اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان تحصیلی انجام شد.

روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه (دختر و پسر) منطقه 2 و 4 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1402 تشکیل دادند، که از میان 23552 دانش آموز، تعداد 400 نفر را روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای اهمالکاری تحصیلی (سولومون و راث بلوم، 1984)، سرمایه روانشناختی (مک گی، 2011) و خودکارآمدی تحصیلی (جینکس و مورگان، 1999) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. همچنین به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.

یافته های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد سرمایه روانشناختی بر اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان تاثیر مستقیم دارد. همچنین نتایج نشان داد سرمایه روانشناختی بر اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان (از طریق نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی) تاثیر غیرمستقیم دارد.

با توجه به نتایج می توان اظهار داشت هر چقدر فرد از سرمایه روانشناختی و خودکارآمدی تحصیلی بیشتری بهره داشته باشد، میزان اهمالکاری تحصیلی کمتر خواهد بود. لذا توجه به متغیرهای مذکور در پیشگیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.