مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجان و طرحواره درمانی بر سبک های مقابله ای در دانش آموزان با اختلال سوگ ناشی از کووید 19

سوگ نابهنجار در نوجوانان اثرات زیادی دارد که منجر به افزایش مشکلات روانشناختی آن ها در آینده خواهد شد. سوگ ناشی از کرونا نیز پیچیدگی آن را بیشتر کرده و نیاز به مداخله دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجان و طرحواره درمانی بر سبک های مقابله ای دانش آموزان با اختلال سوگ ناشی از کرونا انجام شد. در این پژوهش جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم با اختلال سوگ ناشی از کرونا در شهر یزد در سال 1400 و 1401 بودند. نمونه نیز شامل 45 نفر (15 نفر گروه آزمایش با روش درمانی مبتنی بر تنظیم هیجان، 15 نفر با روش طرحواره درمانی، 15 نفر گروه کنترل) بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر نیز پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس (1) بود. طرح پژوهش نیمه تجربی بوده و افراد گروه نمونه به صورت تصادفی در جلسات درمانی مبتنی بر تنظیم هیجان و طرحواره درمانی قرار گرفتند. مداخله طرحواره درمانی بر اساس طرحواره درمانی یانگ طی 10 جلسه متوالی یک ساعته به صورت گروهی بر روی گروه آزمایش اول اجرا شد. مداخله درمانی مبتنی بر تنظیم هیجان نیز شامل 8 جلسه مداخله مبتنی بر تنظیم هیجان برگرفته از مدل گراس بود که طی جلسات 90 دقیقه ای و در طی 4 هفته متوالی به شیوه گروهی بر روی گروه آزمایش دوم اجرا شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. یافته ها نشان دادند، هر دو روش درمان مبتنی بر تنظیم هیجان و طرحواره درمانی بر سبک مقابله هیجان مدار و اجتنابی در گروه نمونه اثربخش بوده و میزان اثربخشی نیز تفاوت معنادار با یکدیگر ندارد.  هم چنین هر دو رویکرد درمانی بر سبک مقابله مسئله مدار اثربخش نبود. بنابراین لازم است این روش های درمانی برای کاهش آسیب ها و نشانگان سوگ نابهنجار با تمرکز بر سبک مقابله افراد مورد استفاده قرار گیرد.