ارزیابی تغییرپذیری متغیرهای فضایی-زمانی گام برداری بیماران مبتلا به پارکینسون در هنگام عبور از مانع

عبور از موانع و محیط های پیچیده یک تکلیف چالش برانگیز در زندگی روزمره است و به عنوان بیشترین علت سقوط در افراد مبتلا به پارکینسون (PD) شناخته شده است. هدف این پژوهش ارزیابی تغییرپذیری در متغیرهای فضایی-زمانی گام برداری بیماران مبتلا به پارکینسون در هنگام عبور از مانع می باشد.

این مطالعه از نوع توصیفی بود که 15 مرد با بیماری پارکینسون و 17 مرد همتا و سالم به روش در دسترس در این مطالعه شرکت داشتند. پارامترهای فضایی-زمانی گام برداری در وضعیت عادی و عبور از مانع با استفاده از یک سیستم تحلیل حرکتی با چهار دوربین (Vicon (Oxford Metrics, Oxford, UK ارزیابی شدند. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس سه طرفه، و با نرم افزار SPSS با سطح آماری 0/05>p  تحلیل گردید.

نتایج نشان دادند کادنس و سرعت راه رفتن کمتر و زمان نوسان، زمان اتکا، زمان گام، زمان قدم، زمان اتکای تک پا و زمان اتکای دوپا بیشتر از ویژگی های گام برداری در گروه PD نسبت به گروه کنترل بود (0/05>p). اختلاف بین دو گروه در ضریب تغییرپذیری متغیرهای زمان اتکای دو پا، زمان اتکای یک پا، زمان قدم، طول قدم و درصد تماس پای مخالف با زمین معنی دار بود. عبور از مانع نیز موجب افزایش زمان قدم، زمان گام، طول قدم و طول گام نسبت به وضعیت راه رفتن معمولی و افزایش تغییرپذیری در زمان نوسان، زمان اتکای تک پا، زمان گام و زمان قدم گردیده بود.<p).

عبور از مانع در افراد PD موجب کاهش سرعت راه رفتن و افزایش زمان اتکای دوپا گردید که از مهم ترین ویژگی های مرتبط با ریسک سقوط هستند. همچنین تغییرپذیری بیشتر حین گام برداری عادی و یا عبور از مانع همراه با کاهش عملکردهای شناختی در گروه PD نشانه افزایش ریسک سقوط در فعالیت های دارای چالش می باشد.</p).