تاثیر برخی تعدیل کننده های تنش بر گره زایی، سرعت پر شدن دانه و عملکرد عدس دیم ‏

هدف :

هدف این آزمایش، ارزیابی اثرات برخی تعدیل کننده های تنش بر گره زایی، سرعت پر شدن دانه و عملکرد عدس دیم ‏بود.

‏ مواد و روش ها:

 آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‎ ‎های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ایی نزدیک مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی ‏در سال زراعی 1401 ‏اجرا شد. فاکتور اول کاربرد کودهای زیستی و آلی در چهار سطح (عدم مصرف به عنوان شاهد، کاربرد ورمی کمپوست، ‏مایکوریزا، کاربرد توام ورمی کمپوست و مایکوریزا)، و فاکتور دوم محلول پاشی نانو ذرات در چهار سطح (محلول پاشی با ‏آب به عنوان شاهد، کاربرد نانو اکسیدسیلیکون، نانواکسیدآهن، کاربرد توام نانواکسید سیلیکون و آهن) شامل می شدند.‏

یافته ها:

 نتایج نشان داد که کاربرد توام ورمی کمپوست و مایکوریزا شاخص کلروفیل، محتوای نسبی آب، عملکرد پروتئین در ‏هکتار، محتوای آهن و پروتئین دانه (به ترتیب 6/20 و 6/24 درصد) را در مقایسه با عدم کاربرد آنها افزایش داد. نتایج ‏مشابهی نیز در کاربرد نانواکسید آهن و سیلیکون مشاهده شد. طوری که کاربرد توام نانواکسید آهن و سیلیکون شاخص ‏کلروفیل، محتوای نسبی آب، عملکرد پروتئین در هکتار، محتوای پروتئین و آهن دانه (به ترتیب 1/29 و 7 /37 درصد) را در ‏مقایسه با عدم کاربرد آنها افزایش داد. کاربرد ورمی کمپوست و مایکوریزا با نانواکسید آهن و سیلیکون تعداد گره فعال در ‏بوته، دانه در نیام، نیام در بوته، تعداد شاخه جانبی، وزن گره، عملکرد کوانتومی و عملکرد دانه (72 درصد) را نسبت به عدم ‏کاربرد کمپوست و مایکوریزا با نانواکسید آهن و سیلیکون افزایش داد. ‏