شناسایی عوامل موثر بر جامعه پذیری سازمانی کارکنان در نظام سلامت کشور: جهت گیری دوباره نظام های ارائه دهنده خدمات سلامت و توسعه مهارت های فردی

جامعه پذیری بعنوان یکی از مهم ترین فرایندهای سازمانی نقش مهمی در انطباق کارکنان با شرایط شغلی و ایفای  نقش مناسب با توجه به منشور اتاوا  می باشد که یکی از حیطه های مهم آن برای ارتقا سلامت توسعه توانمندی های افراد و همچنین بازنگری در خدمات بهداشتی درمانی است. هدف از انجام پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر جامعه پذیری سازمانی کارکنان در نظام سلامت کشور است. 

مطالعه حاضر بصورت ترکیبی اکتشافی-متوالی در طول سال 1401 در میان مدیران و کارکنان نظام سلامت تبریز صورت گرفته است. مرحله اول یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا بود که در آن شانزده نفر از مدیران، اعضای هیات علمی دانشگاه و کارکنان نظام سلامت به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفته بودند. در بخش دوم جهت بررسی و تکمیل مولفه های استخراج شده از مرحله اول، مطالعه ای با تکنیک دلفی طراحی و اجرا گردید. در بخش سوم، مدل سازی معادلات ساختاری عوامل شناسایی شده را با استفاده از پرسشنامه در میان 333 نفر از کارکنان نظام سلامت مورد آزمون قرار داد.

در راستای بازنگری فرآیندهای سلامت محور بر اساس رویکردهای ارتقا سلامت، آگاه سازی کارکنان، برنامه ریزی سازمانی، جذب و نگهداری نیروهای مستعد، ارزیابی عملکرد کارکنان، ارزش های فردی-سازمانی و افزایش تعهد سازمانی بعنوان عوامل موثر بر جامعه پذیری سازمانی کارکنان نظام سلامت در مرحله کیفی شناسایی شدند. نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که برنامه ریزی سازمانی، آگاه سازی کارکنان، ارزش های فردی-سازمانی، جذب و نگهداری نیروهای مستعد و افزایش تعهد سازمانی به ترتیب 9، 13، 15، 11 و 14 درصد بر میزان جامعه پذیری سازمانی کارکنان نظام سلامت کشور تاثیر مستقیم دارند.

جامعه پذیری بعنوان یکی از مهم ترین فرایندهای سازمانی موجب می گردد که مدیران و سیاست گذاران نظام کشور بتوانند با مورد توجه قرار دادن آن در بازنگری فرآیندهای سلامت محور بر اساس رویکردهای ارتقا سلامت برای جهت گیری دوباره نظام های ارائه دهنده خدمات سلامت، فرایند توانمندسازی کارکنان خود را تسهیل و برنامه ریزی کنند.