مقایسه میانگین سطح آنتی بادی ضد کاردیولیپین و ضد فسفولیپید و پاسخ و عدم پاسخ بهاسترپتوکیناز در مردان مبتلا به سکته حاد قلبی

با توجه به تفاوت پاسخ افراد مبتلا به سکته حاد قلبی به درمان با استرپتوکیناز، برخی عوامل از جمله بعضی آنتی بادی ها یا مواد دیگر بر روی پاسخ به استرپتوکیناز موثر باشند.
مطالعه به منظور مقایسه میانگین سطح آنتی بادی های ضدکاردیولیپین و ضد فسفولیپید و پاسخ به استرپتوکیناز در مبتلایان به سکته قلبی انجام شد.
این مطالعه مورد - شاهدی در سال 1381 بر روی دو گروه از بیماران مبتلا به سکته قلبی که استرپتوکیناز دریافت کرده بودند، انجام شد. گروه اول به استرپتوکیناز پاسخ داده و گروه دوم به آن پاسخ نداده بودند. چگونگی پاسخ به استرپتوکیناز با توجه به الکتروکاردیوگرام بدو ورود، دقایق 90 و180 بعد از تجویز استرپتوکیناز سنجیده شد. کاهش بیش از نصف ST-elevation به عنوان پاسخ به درمان در نظر گرفته شد. سپس سطح آنتی بادی های ضد کاردیولیپین (IgM و IgG) و ضد فسفولیپید (IgM و IgG) در این گروه به روش الیزا اندازه‎گیری شد. رابطه میانگین سطح این آنتی بادی ها و پاسخ به استرپتوکیناز با آزمون آماری من‎ویتنی بررسی شد.
میانگین سطح IgG آنتی کاردیولیپین در گروهی که به استرپتوکیناز پاسخ داده بودند در مقایسه با گروهی که به آن پاسخ نداده بودند به صورت معنی داری کمتر بود (009/0=p). از نظر میانگین سطح IgM آنتی کاردیولیپین، IgG فسفولیپید و IgM آنتی فسفولیپید بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.
با توجه به یافته ها می توان گفت آنتی بادی ضد کاردیولیپین(IgG) بر روی پاسخ به استرپتوکیناز اثر دارد و این آنتی بادی اثر فیبرینولیتیک را مهار و موجب خنثی شدن دوز معمولی استرپتوکیناز می شود و بهتر است جهت تعیین دوز دارویی در بیماران این آنتی بادی ها اندازه‎گیری شوند.