وضعیت سطح سرمی دیگوکسین در بیماران قلبی و نقش سن در علائم مسمومیت با دیگوکسین

با توجه به مصرف زیاد داروی دیگوکسین توسط بیماران قلبی و شیوع بالای مسمومیت با آن، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت سطح سرمی دیگوکسین و نقش سن در رابطه با بروز علایم مسمومیت در بیماران قلبی دریافت کننده دارو می باشد.
این مطالعه بر روی 441 بیمار مصرف کننده دیگوکسین در بیمارستان شهید بهشتی، انجام شد. این بیماران سابقه مصرف طولانی دیگوکسین داشته و بدلایل مختلف از جمله وجود علایم مسمومیت و علایم قلبی در بیمارستان بستری بودند. پس از گرفتن شرح حال و بررسی وجود علایم مسمومیت، سطح سرمی دیگوکسین اندازه گیری شد.
از 441 بیمار مورد بررسی، 63 نفر دارای علایم مسمومیت با دیگوکسین و 378 نفر بدون علایم مسمومیت بوده اند. از 63 بیمار با علایم مسمومیت با دیگوکسین، 27 نفر سطح سرمی دیگوکسین بالاتر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم داشته که 82 % این افراد سن پایین تر از 70 سال داشتند و 36 نفر سطح سرمی دیگوکسین پایین تر از 2نانوگرم در دسی لیتر سرم داشته که 95 % اینها سن بالاتر از 70 سال داشته اند. از 378 نفر از بیماران بدون علایم مسمومیت با دیگوکسین، 42 نفر(11 %) سن بالاتر از 70 سال داشته اند که همه آنها سطح سرمی دیگوکسین پایین تر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم داشتند و 336 نفر(89 %) از آنها سن پایین تر از 70 سال داشته اند که 13 نفر(4%) از آنها سطح سرمی دیگوکسین بالاتر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم و 323 نفر(96 %) سطح سرمی پایین تر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم داشته اند.
با وجودیکه بیشترین سطح سرمی دیگوکسین در بیماران بدون علایم مسمومیت با دیگوکسین بالاتر از 2 نانوگرم در دسی لیتر می باشد ولی سطح سرمی پایین تر از 2 نانوگرم در دسی لیتر هم (بخصوص در افراد مسن، بالای 70 سال) می تواند باعث ایجاد مسمومیت با دیگوکسین شود.