دلایل تحول دولتمردان جمهوری اسلامی ایران (1357-1400)

این پژوهش با نگاهی نو به پدیده تحول و جستجوی آن در دولتمردان درصدد بررسی تحول بینش و رفتار مسئولان جمهوری اسلامی ایران در زمان قبل و بعد از به قدرت رسیدن و همچنین در مقایسه با نسل اول مسئولان انقلاب اسلامی است.

برخی تحقیقات نزدیک به موضوع در زمینه شرایط کارگزاران و بایسته های بکارگیری دولتمردان در نظام دینی پیش از این مورد مطالعه قرار گرفته است که تعدادی از آنها میزانی از قرابت محتوایی با عنوان این تحقیق را در خود داشته اند. اما تاکنون از این زاویه به دولتمردان در جمهوری اسلامی پرداخته نشده است. به دلیل کافی نبودن منابع و اطلاعات و نیاز به خلق نظریه در طی فرایند تحقیق، از روش پژوهش کیفی و داده بنیاد بهره-برداری شده که مطابق شیوه استراوس و کوربین در سه سطح کدگذاری باز، محوری و انتخابی عملیاتی شد. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه با اشخاص آگاه در سطح برخی مسئولان و گروهی از اشخاص آشنا به موضوع بوده است. چارچوب مفهومی تحقیق با وام گرفتن از نظریه عصبیت و مفهوم تحول تدوین شده است.

تحلیل یافته ها حاکی است وقوع تحولات زمینه ‏ای و بینشی، برخی از مسئولان جمهوری اسلامی را متحول نموده و پایبندی و وفاداری آنان به ارزش های انقلاب 57 در طی زمان با پیگیری منافع فردی، گروهی و خانوادگی جایگزین شده است.

عصبیت ابتدای انقلاب و برگرفته از دین و ولا در سیر نزولی به حمیت و در دهه های بعد به ترتیب به همبستگی، وظیفه  و نهایتا به سبقت ‏جویی تبدیل شده است.