بررسی وضعیت عوامل موثر بر توسعه آموزش مدیران در دانشگاه علوم پزشکی ایران

مقاله حاضر با هدف بررسی وضعیت  عوامل موثر بر توسعه آموزش مدیران در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.

روش تحقیق به لحاظ هدف، توسعه ای و از نظرنوع داده ها جزء تحقیقات آمیخته اکتشافی متوالی و به روش داده بنیاد انجام شد و از حیث روش، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل تعدادی از خبرگان و در بخش کمی شامل کلیه مدیران زن و مرد دانشگاه علوم پزشکی ایران شامل 301 نفر است، که در بخش کیفی 12 نفر به روش گلوله برفی و در بخش کمی تعداد 169 نفر طبق جدول کرجسی و مورگان به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته بود که در بعد کمی از روایی ظاهری، محتوایی و سازه استفاده شد. همچنین CVR با ضریب 832/0 تایید و در بعد کیفی از نظرسنجی از افراد خبره مورد تایید و آلفای کرونباخ با ضریب 855/0  محاسبه و پایایی نیز تایید شد و داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که عوامل توسعه آموزش مدیران در دانشگاه علوم پزشکی ایران دارای ابعاد و مولفه هایی شامل: 1-عوامل راهبردی شامل: آینده نگری، واقعیت گرایی، شناخت محیط2-فرهنگ یادگیری شامل: آموزش مستمر، شوق یادگیری، آرمان مشترک3-حمایت و پشتیبانی شامل: توانایی مدیران، رفع نیازها، فراهم آوردن امکانات، بهبود ارتباطات سازمانی 4-عوامل ساختاری-انگیزشی شامل: عوامل شخصیتی، ساختاری و عوامل انگیزشی 5-عوامل بهسازی آموزشی شامل: مهارت افزایی، توسعه مدیریت مشارکتی، نظارت و ارزیابی و بهبود جو سازمانی 6-عوامل توسعه گرایی شامل: بهبود رشد اخلاقی، بهبود عملکرد سازمانی، بهبود توان تصمیم گیری و بالندگی است.

همچنین همه مولفه ها به جز مولفه های آینده نگری (892/4)، شوق یادگیری (665/4) و آرمان مشترک (581/4)، بهبود ارتباطات سازمانی (886/4) و بهبود جو سازمانی (961/4)در وضعیت مطلوبی بسر نمی برند.