آینده پژوهی صورت بندی و آرایش جریان های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

به نظر می رسد عام ترین مناقشه در ایران پسا انقلاب، مناقشه میان «سنت» و «مدرنیته» است که در نهایت در دو جبهه «سنت گرایی یا اصول گرایی » و «تجدد گرایی یا اصلاح طلبی» روبروی هم صف آرایی کرده اند و این دوگانه اساسی در هر بحران و تحولی خود را نشان داده و احزاب و جریان های سیاسی نیز بر بستر این شکاف عام جامعه ایران رشد پیدا کرده اند و توانسته اند آرای عمومی را جلب کنند و پایگاه اجتماعی ایجاد کنند. با این وصف این مقاله در پی پاسخ به این سوال اصلی است که آینده صورتبندی و آرایش جریان های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران چگونه خواهد بود و چه سناریوهایی را می توان در این زمینه متصور بود؟ در این راستا برای انجام تحقیق از روش کیفی تحلیل اسنادی و برای گرد آوری داده ها از ابزار فیش برداری از منابع مختلف بهره گرفته شده است همچنین با کار بست روش سناریو نویسی به بررسی آینده صورتبندی و آرایش جریان های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران می پردازد. به نظر می رسد سه سناریو یا صورتبندی در آرایش نیرو های سیاسی در ایران قابل تصور است 1- تداوم آرایش و صورت بندی جریای های سیاسی در قالب اصوگرایی و اصلاح طلبی 2- بازخوانی و نوسازی اصول و عناصر گفتمانی جریان های سیاسی موسوم به اصول گرا و اصلاح طلب 3 -شکل گیری آرایش و صورت بندی جدید.