اثرات محافظتی عصاره هیدروالکلی ریواس بر میزان قند خون و ساختار هیستولوژیکی کلیه در موش صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوسین

بیماری دیابت قندی یکی از شایع ترین و مهم ترین بیماری های متابولیک و آندوکرین در انسان است و سبب اختلالاتی در متابولیسم قند، چربی و پروتئین و ایجاد نفروپاتی می شود. هدف این پژوهش بررسی اثر عصاره هیدرو الکلی ریواس بر میزان قندخون و ساختار هیستولوژیکی کلیه در موش صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوسین است.

در این مطالعه تجربی 36 سر موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی در 6 گروه قرار گرفتند. موش ها با استفاده از تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین (65 میلی گرم بر کیلوگرم) دیابتی شدند. موش ها در گروه های مکمل، عصاره ی هیدروالکلی گیاه ریواس را با دوز های 75 و150 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم بر وزن بدن به روش گاواژ دریافت کردند. بعد از دوره ی تیمار، موش ها با کتامین و زایلازین بیهوش و آسان کشی شدند .خون گیری از قلب حیوانات برای بررسی سرولوژیک سطح سرمی گلوکز به عمل آمد. سپس بررسی بافتی بافت کلیه پس از تثبیت و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین به وسیله میکروسکوپ نوری انجام گرفت. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و توکی با در نظر گرفتن سطح معنی داری، 05/0>p تجزیه وتحلیل شدند.

نتایج نشان داد، عصاره ی هیدروالکلی ریواس تاثیر معنی داری بر روند بهبود هیستولوژی بافت پرخون و آتروفی گلومرولی موجود در بافت کلیه موش های دیابتی شده داشته است. میزان گلوکز و افزایش وزن در موش های تیمار شده با عصاره ریواس نسبت به گروه کنترل دیابتی، کاهش معنی داری یافته و میزان آنزیم های ALT و AST در گروه کنترل دیابتی افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل دارد. تیمار گروه ها بسته به دوز، سطح آنزیم ها را به طور معنی داری کاهش داد (05/0>P).

به نظر می رسد ریواس دارای اثرات هیپوگلیسمیک بوده و می توان اینگونه نتیجه گرفت که عصاره هیدروالکلی ریواس می تواند در سطح گلوکز خون،کاهش ایجاد نماید و باعث بهبودی آسیب بافتی دربافت کلیه بیماران دیابتی شود