ارزیابی تاثیر ژل میکروسیلیس، الیاف پلیمری، خاکستر بادی و تراشه آسفالت بر عملکرد و دوام بلوک کفپوش بتنی

در این مقاله یکی از راهکارهای کاهش گازهای گلخانه ای در روسازی های بتنی بلوکی ، یعنی استفاده از مواد بازیافتی و الیاف پلیمری بررسی شده است. به همین منظور بلوکهای بتنی کفپوش حاوی ژل میکروسیلیس، خاکستر بادی، الیاف پلیمری و همچنین تراشه آسفالت ساخته شد و از نظر مقاومت فشاری، خمشی، دوام ، مقاومت لغزشی به روش آونگ انگلیسی و مقاومت سایشی به روش چرخ غلتان مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ژل میکروسیلیس بیشترین تاثیر را در بهبود مقاومت فشاری دارد. نتیجه آزمایش مقاومت خمشی آن بود که ژل میکروسیلیس قادر است مقاومت خمشی را نزدیک به 20% افزایش دهد. الیاف پلی مری هم اگر چه تاثیری بر بهبود مقاومت فشاری نداشتند اما چون از گسترش ترک های کششی، جلوگیری میکنند، مدول گسیختگی را حدود 5% بهبود میبخشند. در ضمن دو ماده دیگر یعنی خاکستر بادی و تراشه آسفالت قادر نبودند مقاومت خمشی را بطور محسوسی افزایش بدهند. ارزیابی نتایج آزمایش دوام نشان داد وجود سه دهم درصد حجمی الیاف پلی مری بیش از مواد دیگر مقاومت فشاری نمونه ها را قبل و بعد از 50 چرخه ذوب و انجماد حفظ میکنند. بطور کلی مقایسه نسبت مقاومت های فشاری نمونه ها بعد از چرخه ذوب و یخبندان به مقاومت نمونه ها قبل از آزمایش نشان داد که به کار بردن درصدهای بالای ژل میکروسیلیس ، خاکستر بادی و الیاف ماکرو پلیمری بیش از تراشه آسفالت و الیاف میکرو پلیمری بر بهبود دوام تاثیر دارند. نتایج آزمایش مقاومت لغزشی و سایشی نیز نشان داد که انواع الیاف پلیمری نسبت به مواد دیگر در بهبود مقاومت لغزشی نمونه ها تاثیر بیشتری داشتند. آزمایش مقاومت سایشی با چرخ غلتان نیز نشان داد که ژل میکروسیلیس میتواند در یکپارچه نگهداشتن سطح بلوک های نمونه نقش موثر تری ایفا نماید.