نقش سازمان های مردم نهاد در ترویج حق بر آموزش در حقوق ایران و اسناد بین المللی

حق بر آموزش یکی از مهم ترین حق های بشر است که در قوانین داخلی و اسناد بین المللی شناسایی شده است. به منظور ترویج، توسعه و تقویت این حق بنیادین، علاوه بر دولت ها، سازمان های مردم نهاد(سمن ها) به عنوان یکی از ارکان جامعه مدنی نیز امکان ترویج و توسعه این حق را دارند. بدین منظور سازوکارهای متعددی در هنجارهای بین المللی و ملی هر کشوری پیش بینی شده است. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دیگر اسناد فرادستی مانند: سیاست های کلی نظام، قوانین و مقررات آموزش پرورش نسبت به تقویت و توسعه آموزش توسط سازمان های مردم نهاد به صورت صریح و ضمنی اشاراتی شده است. در این پژوهش بر آن هستیم تا با تکیه بر قوانین داخلی و اسناد بین المللی حقوق بشر، مفهوم حق بر آموزش و نقش سازمان های مردم نهاد را در توسعه این حق بنیادین مورد بررسی قرار دهیم. دست آورد اصلی این پژوهش که به صورت کتاب خانه ای و با روش تحلیلی توصیفی قوانین مذکور صورت گرفته، دلالت بر این موضوع دارد که در قوانین داخلی به ضرورت، اهمیت و کارکرد «سمن ها» در تقویت آموزش به صورت جامع و تفضیلی پرداخته نشده است و در عرصه ی بین المللی نیز یونسکو به عنوان سازمان علمی و آموزشی سازمان ملل متحد در قالب «آموزش رکن توسعه پایدار» راهکارهایی ارائه کرده است که با توجه به اهمیت بحث آموزش در سطح دنیا و وجود فرهنگ های خاص هر کشور کافی به نظر نمی رسد