بررسی میزان یادگیری و رضایتمندی با روش یادگیری مشارکتی و درگیری فعالانه دانشجویان در درس «تفسیر موضوعی قرآن کریم»

روش های تدریس متداول مانند سخنرانی برای یادگیری دروس نظری طبق مطالعات مثمر ثمر نیست و نیاز است که از روش هایی استفاده گردد تا دانشجویان درگیر و مسئولیت یادگیری خود را بپذیرند. هدف مطالعه تعیین و مقایسه میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان با روش تدریس مشارکتی و درگیری دانشجویان در درس «تفسیر موضوعی قرآن کریم» بود.

این مطالعه نیمه تجربی (قبل- بعد) بود. مداخله برای واحد درسی نظری «تفسیر موضوعی قرآن کریم» در دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1402 انجام گرفت. حجم نمونه 90 دانشجو از دانشکده ها انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. مطابق با طرح دوره در گروه کنترل از روش تدریس (سخنرانی)، در گروه مداخله از روش یادگیری مشارکتی و درگیرکردن دانشجویان استفاده شد. محتوای آموزشی و اسلایدهای طراحی شده، مدرس ارائه کننده و تعداد جلسات برای هر دو گروه یکسان بود. ابزار مطالعه شامل دو پرسشنامه، اندازه گیری سطح یادگیری  با 15  سوال چهارگزینه ای و اندازه گیری سطح رضایتمندی دانشجویان از دوره 17 آیتم بود. برای هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون برگزار شد. داده ها با استفاده از آزمون‏ های آماری توصیفی (فراوانی و درصد) و تحلیلی (آزمون t مستقل و آزمون t تک نمونه) با نرم افزار آماری STATA مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

میزان یادگیری در گروه مداخله به طور معنی داری 4/54 واحد بیشتر از روش رایج بود (0/05>p). میانگین و انحراف معیار رضایتمندی برابر 0/33±3/69 (از 5 نمره) بود. میزان رضایت دانشجویان در حیطه های محتوای دوره، تکالیف ارائه شده و محتوای تولید شده به ترتیب 74/03، 38/88 و 88/46 درصد بود. بیشترین میانگین رضایتمندی مربوط به حیطه محتوای تولیدشده بود و این اختلاف از از نظر آماری معنی دار بود (0/05>p).

با توجه به افزایش یادگیری و رضایت مندی دانشجویان در روش تدریس مبتنی بر مشارکت و درگیری دانشجویان استفاده از این روش به عنوان یکی از روش های مکمل برای ارائه دروس نظری به اساتید توصیه می گردد.